Я убит подо Ржевом - Иван Карпов

Я убит подо Ржевом,

В безыменном болоте,

В пятой роте, на левом,

При жестоком налете.

Я не слышал разрыва,

Я не видел той вспышки,--

Словно в пропасть с обрыва --

Где ни дна ни покрышки.

И во всем этом мире,

До конца его дней,

Ни петлички, ни лычки

С гимнастерки моей.

Я где корни слепые

Ищут корма во тьме;

Я где с облачком пыли

Ходит рожь на холме;

Я где крик петушиный

На заре по росе;

Я где ваши машины

Воздух рвут на шоссе;

Где травинку к травинке

Речка травы прядет, --

Там, куда на поминки

Даже мать не придет.

И у мертвых, безгласных,

Есть отрада одна:

Мы за родину пали,

И она -- спасена.

Наши очи померкли,

Пламень сердца погас,

На земле на поверке

Вызывают не нас.

Нам свои боевые

Не носить ордена.

Вам -- все это, живые.

Нам -- отрада одна:

Что недаром боролись

Мы за родину-мать.

Пусть не слышен наш голос, --

Вы должны его знать.

Я убит подо Ржевом,

Тот еще под Москвой.

Где-то, воины, где вы,

Кто остался живой?

В городах миллионных,

В сёлах, дома в семье?

В боевых гарнизонах

На ненашей земле?

Ах, своя иль чужая,

Вся в цветах иль в снегу...

Я вам жизнь завещаю, --

Что я больше могу?

Завещаю в той жизни

Вам счастливыми быть

И родимой отчизне

С верой дальше служить.

Горевать -- горделиво,

Не клонясь головой,

Ликовать -- не хвастливо

В час победы самой.

И беречь её свято,

Братья, счастье свое --

В память воина-брата,

Что погиб за нее.

И беречь её свято

Братья, счастье свое --

В память воина-брата,

Что погиб за нее.

Ik werd gedood in de buurt van Rzhev,

In het naamloze moeras

In het vijfde bedrijf, aan de linkerkant,

Op een harde klap.

Ik hoorde de pauze niet

Ik heb die flits niet gezien...

Als een afgrond van een klif -

Waar geen bodem of band is.

En over deze wereld

Tot het einde van zijn dagen

Geen knoopsgaten, geen bandjes

Van mijn tuniek.

Ik ben waar de wortels blind zijn

Op zoek naar voedsel in de duisternis;

Waar ben ik met een stofwolk

Rogge loopt op de heuvel;

Waar ben ik haan kraai

Bij dageraad op de dauw;

waar zijn je auto's?

De lucht is verscheurd op de snelweg;

Waar grasspriet tot grasspriet

Een rivier van gras draait, -

Waar voor de wake?

Zelfs moeder komt niet.

En de doden, de stemlozen,

Er is één troost:

We vielen voor ons land

En ze is gered.

Onze ogen zijn vervaagd

De vlam van het hart ging uit

Op aarde in geloof

Ze bellen ons niet.

We hebben onze gevechten

Draag geen medailles.

Jij - dit alles, levend.

We hebben één troost:

Wat niet tevergeefs is gestreden

Wij zijn voor het moederland.

Laat onze stem niet gehoord worden,

Je moet hem kennen.

Ik werd gedood in de buurt van Rzhev,

Hij is nog steeds in de buurt van Moskou.

Ergens, krijgers, waar zijn jullie,

Wie is er nog in leven?

In miljoenensteden

In de dorpen, thuis in de familie?

In militaire garnizoenen

Op ons eigen land?

Ah, van mezelf of van iemand anders,

Alles in bloemen of in de sneeuw...

Ik laat mijn leven aan jou na,

Wat kan ik nog meer doen?

Ik leg na in dat leven

je bent blij om te zijn

en vaderland

Blijf met geloof dienen.

Treur - trots,

Zonder je hoofd te buigen

Verheugen is niet opschepperig

In het uur van de overwinning zelf.

En houd het heilig

Broeders, jullie geluk -

Ter nagedachtenis aan een krijgerbroeder,

die voor haar stierf.

En houd het heilig

Broeders, jullie geluk -

Ter nagedachtenis aan een krijgerbroeder,

die voor haar stierf.