The Final Odyssey - Iron Fire

It’s a cold night, a cold night in November

My mind is black but I still remember

Fell all alone, alone on this planet

I can’t compute, just can’t understand it

This is the final odyssey

Turn to pieces for eternity

Trapped in my own misery

In the silence, I die alone

In this moment, memories fade to gray

In the darkness, tears fall like rain

In the shadows of what was meant to be

Agony

I’m on my own, in digital darkness

Built to last, not to feel sadness

They closed down, the factory

Out of date, condemned by the company

This is the final odyssey

Turn to pieces for eternity

Trapped in my own misery

In the silence, I die alone

In this moment, memories fade to gray

In the darkness, tears fall like rain

In the shadows of what was meant to be

Agony

Vague flashes from the past

As long as the battery lasts

Soon it will be the end of me

Somehow it hurts deep inside

Feels like something in me has died

This is the final odyssey

Turn to pieces for eternity

Trapped in my own misery

In the silence, I die alone

In this moment, memories fade to gray

In the darkness, tears fall like rain

In the shadows of what was meant to be

10,000 light years away

Het is een koude nacht, een koude nacht in november

Mijn geest is zwart, maar ik herinner me nog steeds

Viel helemaal alleen, alleen op deze planeet

Ik kan niet rekenen, ik begrijp het gewoon niet

Dit is de laatste odyssee

Wend je tot stukken voor de eeuwigheid

Gevangen in mijn eigen ellende

In de stilte sterf ik alleen

Op dit moment vervagen herinneringen tot grijs

In de duisternis vallen tranen als regen

In de schaduw van wat bedoeld was te zijn

Nood

Ik sta er alleen voor, in digitale duisternis

Gemaakt om lang mee te gaan, niet om verdriet te voelen

Ze sloten de fabriek, de fabriek

Verouderd, veroordeeld door het bedrijf

Dit is de laatste odyssee

Wend je tot stukken voor de eeuwigheid

Gevangen in mijn eigen ellende

In de stilte sterf ik alleen

Op dit moment vervagen herinneringen tot grijs

In de duisternis vallen tranen als regen

In de schaduw van wat bedoeld was te zijn

Nood

Vage flitsen uit het verleden

Zolang de batterij meegaat

Binnenkort is het het einde van mij

Op de een of andere manier doet het diep van binnen pijn

Het voelt alsof er iets in mij is gestorven

Dit is de laatste odyssee

Wend je tot stukken voor de eeuwigheid

Gevangen in mijn eigen ellende

In de stilte sterf ik alleen

Op dit moment vervagen herinneringen tot grijs

In de duisternis vallen tranen als regen

In de schaduw van wat bedoeld was te zijn

10.000 lichtjaar verwijderd