Зимняя дорога - Ирина Архипова, Георгий Васильевич Свиридов

Ты в пустыню меня послала, —

никаких путей впереди.

Ты оставила и сказала:

— Проверяю тебя.

Иди.

Что ж, я шла… Я шла как умела.

Было страшно и горько, — прости!

Оборвалась и обгорела,

истомилась к концу пути.

Я не знала, зачем ты это

испытание мне дала.

Я не спрашивала ответа:

задыхалась, мужала, шла.

Вот стою пред тобою снова —

прямо в сердце мое гляди.

Повтори дорогое слово:

— Доверяю тебе.

Иди.

Июнь 1938

Je stuurde me naar de woestijn,

geen weg vooruit.

Je ging weg en zei:

- Ik controleer je.

Gaan.

Nou, ik liep... Ik liep zo goed als ik kon.

Het was eng en bitter, sorry!

Brak en verbrand

uitgeput aan het einde van de weg.

Ik wist niet waarom je

gaf me een test.

Ik heb niet om een ​​antwoord gevraagd:

hijgde, ineengedoken, liep.

Hier sta ik weer voor je

kijk recht in mijn hart.

Herhaal het kostbare woord:

- Ik vertrouw je.

Gaan.

juni 1938