Willie And Mary - Ireland

Willie And Mary

As Willie and Mary met by the seaside

A long farewell for to take

Said Mary to Willie, «If you go away

I’m afraid my poor heart, it might break»

«Oh don’t be afraid, dearest Mary,"he said

As he clasped his fond maid to his side

«In my absence don’t mourn, for when I return

I will make you, sweet Mary, my bride»

Seven long years had passed and no word at last

Mary stood by her own cottage door

A beggar came by with a patch on his eye

Bedraggled and ragged and tore

«Your charity, fair maid, bestow upon me

Your fortune I’ll tell you beside

Your lad that you mourn will never return

To make little Mary his bride»

She slipped and she started, saying, «All that I have

It’s freely to you I will give

If you tell me true what I now ask of you

Is my Willie dead or alive?»

«He's living,"said he, «though in sad poverty

And shipwrecked he has been beside

When he’d money untold and pockets of gold

He’d have made little Mary his bride»

«Then if he is dead, no other I’ll wed

No other I’ll have by my side

For in riches though rolled or covered with gold

He’d have made his own Mary his bride»

Then the patch off his eye the old beggar let fly

His old coat and crutches beside

And in sailor’s blue clothes and with cheeks like the rose

It was Willie who stood by her side

«Oh don’t be afraid, dearest Mary,"he said

«It was only your faith that I tried

To the church we’ll away by the break of the day

And I’ll make little Mary my bride»

Willie en Mary

Zoals Willie en Mary elkaar ontmoetten aan de kust

Een lang afscheid om mee te nemen

Zei Mary tegen Willie: "Als je weggaat"

Ik ben bang dat mijn arme hart misschien breekt»

"Oh wees niet bang, lieve Mary," zei hij

Terwijl hij zijn dierbare meid aan zijn zijde klemde

"Treur niet bij mijn afwezigheid, want als ik terugkom"

Ik zal je, lieve Mary, mijn bruid maken»

Zeven lange jaren waren verstreken en eindelijk geen woord

Mary stond bij de deur van haar eigen huisje

Er kwam een ​​bedelaar langs met een pleister op zijn oog

Bedragled en haveloos en gescheurd

"Uw liefdadigheid, schone meid, schenk mij"

Je fortuin zal ik je hiernaast vertellen

Je jongen om wie je rouwt, zal nooit meer terugkeren

Om de kleine Maria tot zijn bruid te maken»

Ze gleed uit en ze begon en zei: "Alles wat ik heb"

Het is gratis aan jou zal ik geven

Als je me vertelt wat ik nu van je vraag

Is mijn Willie dood of levend?»

«Hij leeft», zei hij, «hoewel in trieste armoede»

En schipbreuk leed hij naast

Toen hij onnoemelijk veel geld en zakken goud had

Hij zou de kleine Maria tot zijn bruid hebben gemaakt»

«Als hij dan dood is, zal ik met geen ander trouwen

Geen andere die ik aan mijn zijde heb

Voor in rijkdom, hoewel opgerold of bedekt met goud

Hij zou zijn eigen Maria tot zijn bruid hebben gemaakt»

Toen liet de oude bedelaar de pleister van zijn oog vliegen

Zijn oude jas en krukken ernaast

En in zeemansblauwe kleren en met wangen als de roos

Het was Willie die aan haar zijde stond

"Oh wees niet bang, lieve Mary," zei hij

"Het was alleen jouw geloof dat ik probeerde"

Naar de kerk gaan we bij het aanbreken van de dag weg

En ik zal van kleine Mary mijn bruid maken»