Envy the Dead - Insense

You began deep in my subconscious

I let you grow self-confident

So you crawled out under the surface

And degradation took effect

Now I yearn back to the original

To my long lost innocence

Forfeit: my dreams of normality

The world is without a sun denied

You hurt so bad, I can’t stand myself

Giving up has crossed my mind

To write my last will and testament

To write my last goodbyes

Then drown me and abandon me

Let the currents carry me home

To my rightful place in the ocean

Consoled by the simple fact that I died

And then I wake up

How?

I envy the dead

And their forever freedom

How?

I envy the dead

And their non-confrontation

When they die free

How?

I envy the dead

And their inevitable end

How?

I envy the dead

For their lack of progress

Je begon diep in mijn onderbewustzijn

Ik laat je zelfverzekerder worden

Dus je kroop onder de oppervlakte

En degradatie trad in

Nu verlang ik terug naar het origineel

Naar mijn lang verloren onschuld

Forfait: mijn dromen van normaliteit

De wereld wordt zonder zon ontkend

Je doet zo'n pijn, ik kan mezelf niet uitstaan

Opgeven is in me opgekomen

Om mijn testament te schrijven

Om mijn laatste afscheid te schrijven

Verdrink me dan en laat me in de steek

Laat de stroming me naar huis voeren

Naar mijn rechtmatige plek in de oceaan

Getroost door het simpele feit dat ik stierf

En dan word ik wakker

Hoe?

Ik benijd de doden

En hun eeuwige vrijheid

Hoe?

Ik benijd de doden

En hun niet-confrontatie

Als ze vrij sterven

Hoe?

Ik benijd de doden

En hun onvermijdelijke einde

Hoe?

Ik benijd de doden

Vanwege hun gebrek aan vooruitgang