Solitary Death in Nocturnal Woodlands - Inquisition

Night of the black sorrowfull moaning winds blowing

Through these melancholic woods how I feel so dead here

Sad and cold as I hear crypt sounds of moan

Only thought of sorrow bring me down to the pits of bottomless black

In this endless extreme tomb of weeping sadness

I am embraced by the cosmic force of night

Pain dooming… death coming…

Shadows of misery are casted by

The fullmoon light and stars of hellfire shine

Feeling the weak and enshrouded, shall I remain in grieving

Pain surrounded by lone

Death I seek in solitary as I begin to hear the voices of melancholic doom

Suicide in lonesome lands of endless

Sadness burns within my final thought of shun

Moan bleeding… die weeping…

Dying alone in the woodlands isolated

In my empire of solitary death

Total sadness, total darkness, total coldness, total pain

Satan I invoke you with my death under the black sky of night

Dean, dead, satan I am dead…

Nacht van de zwarte treurige kreunende wind die waait

Door deze melancholische bossen hoe ik me zo dood voel hier

Verdrietig en koud als ik crypte geluiden van kreunen hoor

Alleen de gedachte aan verdriet brengt me naar de diepten van bodemloos zwart

In dit eindeloze extreme graf van huilende droefheid

Ik word omarmd door de kosmische kracht van de nacht

Pijn doomt... de dood komt eraan...

Schaduwen van ellende worden geworpen door

Het volle maanlicht en de sterren van het hellevuur schijnen

De zwakke en gehuld voelen, zal ik in rouw blijven?

Pijn omringd door alleenstaande

De dood zoek ik in eenzaamheid terwijl ik de stemmen van melancholische ondergang begin te horen

Zelfmoord in eenzame landen van eindeloze

Verdriet brandt in mijn laatste gedachte aan shun

Kreun bloedend... sterf huilend...

Alleen sterven in de geïsoleerde bossen

In mijn rijk van eenzame dood

Totale droefheid, totale duisternis, totale kou, totale pijn

Satan, ik roep je aan met mijn dood onder de zwarte lucht van de nacht

Dean, dood, satan ik ben dood...