To The Depths (In Degradation) - Infester

We lay decumbant

Under the horns of the cresent moon…

Destined to degust omnipotence

We naturally incubate

Slowly covering in crust…

And migrate into morpheus dimensions

A reunion for the deceased to achieve universal knowledge…

Seeking a destination of desolation

Far beyond the tormentor…

Forms out of fog, a permanent dusk

The night in which the myths are to be acknowledged…

If not so, dismemberment in return…

Embrace what destiny reveals, but you’ll fall…

Thoughts of my agonies go back to when life was not entered

No one shall miss the secretions from your marrow…

Drenched in accumualated impurities, I would not let this

Slip by

An entity takes over your body, it is the keeper, guider…

Trust your mentor to the deep…

Your mind will wander as presentiments of your death

Peak to a state of confusion

We leggen decumbant

Onder de hoorns van de wassende maan...

Voorbestemd om almacht te vernietigen

We broeden natuurlijk uit

Langzaam bedekt met korst...

En migreren naar morpheus-dimensies

Een reünie voor de overledene om universele kennis op te doen...

Op zoek naar een bestemming van verlatenheid

Ver voorbij de kwelgeest...

Vormt zich uit de mist, een permanente schemering

De nacht waarin de mythen worden erkend...

Als dat niet zo is, in ruil daarvoor verminking...

Omarm wat het lot onthult, maar je zult vallen...

Gedachten aan mijn pijnen gaan terug naar toen het leven niet werd ingevoerd

Niemand zal de afscheiding uit je merg missen...

Doordrenkt met opgehoopte onzuiverheden, zou ik dit niet toestaan

voorbij glippen

Een entiteit neemt je lichaam over, het is de hoeder, geleider...

Vertrouw je mentor tot in het diepe...

Je geest zal afdwalen als voorgevoelens van je dood

Piek tot een staat van verwarring