Elysium - Incantation

Each endures ones shadow

The shades of misdirection

To wide plains we are led

Till the centuries complete their millenium orb

Extracting the ingrained

Leaving those of virtue to etherial consciousness

And the fire of clean air under mauve skies

A millenium in Elysium and eternity is nigh

Lethe (Forgetfulness)

Born from fury you mock it’s purity

You are stained with innocence

The blood will not cleanse

Rooted in lethe it stems

Mercury’s gift isn’t for the unworthy

Silt is in the veins of god’s larvae

Forgotten — scrolls and scriptures was your deceit

Blotted — severed from the mind never to rejoin

Discarded — like the spawn from your loins

The nether that flows to Amphora

Grave offerings for the third epoch

Unknown to man, lust unfulfilled

An urn for life that spilled

Acheron (Sorrow)

In utter woe you lacerate your freedom

Every gouge brings you closer to Hades

Guilty — purge your undoing in life

A trial in wretched agony

Greeting your flesh with fevered delight

Envious — sculpt away the fallacy

Loss exhausts your vitality

Within this torrent devoid of mortality

Amongst brethren in harmonious mire

A deluge of sorrow merged with desire

Envious — sculpt away the fallacy

Loss exhausts your vitality

Within this torrent devoid of mortality

Styx (Hate)

Divinity trampled under foot

Revealing the path which we course

Never to swell or recede

Flowing is the purity of hate

Tributaries only deceive

Diligence to rage opens his gates

In life you weren’t worth conception

Vomitted from the womb

In death the Earth in repulsion

Vomits your corpse to consume

Phelegethon (Fire)

Rewarded for devotion and service

Submerged never to surface

Gasp in flames

Inhale the Inferno

No lamentation heard of sorrow

Now you are luminous as we

Says your gods as you plea

Ash lined shores clouding waves above

Radiant limbs flail

As Gods exhibits his love

Tocylus (Lamentation)

This tide heaves and sighs

A fountain from sorrow brings cries

Sniveling servants

Slaves of attrition

Mourners wade this descent

Wails of hope are fervent

Silent is the dirge of torment

Your god’s promises echo in vain

Your lamentation carries in this domain

Elk verdraagt ​​zijn schaduw

De schaduwen van misleiding

Naar wijde vlaktes worden we geleid

Tot de eeuwen hun millenniumbol voltooien

Het ingesleten eruit halen

De deugden overlaten aan etherisch bewustzijn

En het vuur van schone lucht onder een paarse lucht

Een millennium in Elysium en de eeuwigheid is nabij

Lethe (vergeetachtigheid)

Geboren uit woede bespot je zijn puurheid

Je bent bevlekt met onschuld

Het bloed zal niet reinigen

Geworteld in laat het stammen

Het geschenk van Mercurius is niet voor de onwaardigen

Slib zit in de aderen van Gods larven

Vergeten — boekrollen en geschriften waren uw bedrog

Blotted — gescheiden van de geest om nooit meer samen te komen

Weggegooid — zoals de spawn uit je lendenen

De onderwereld die naar Amphora stroomt

Grafoffers voor het derde tijdperk

Onbekend bij de mens, lust onvervuld

Een urn voor het leven die is gemorst

Acheron (Verdriet)

In totale wee verscheur je je vrijheid

Elke guts brengt je dichter bij Hades

Schuldig — zuiver je ondergang in het leven

Een beproeving in ellendige doodsangst

Begroet je vlees met koortsachtige vreugde

Jaloers — beeld de drogreden weg

Verlies put je vitaliteit uit

Binnen deze torrent verstoken van sterfelijkheid

Onder broeders in harmonieuze modder

Een stortvloed van verdriet vermengd met verlangen

Jaloers — beeld de drogreden weg

Verlies put je vitaliteit uit

Binnen deze torrent verstoken van sterfelijkheid

Styx (haat)

Goddelijkheid onder de voet gelopen

Het pad onthullen dat we bewandelen

Nooit opzwellen of terugtrekken

Stromen is de zuiverheid van haat

Zijrivieren bedriegen alleen

De ijver om te woeden opent zijn poorten

In het leven was je geen conceptie waard

Uit de baarmoeder overgegeven

In de dood de aarde in afstoting

Je lijk braakt om te consumeren

Phelegethon (Vuur)

Beloond voor toewijding en service

Ondergedompeld, nooit naar de oppervlakte

Hap in vlammen

Adem de hel in

Geen klaagzang gehoord van verdriet

Nu ben je lichtgevend als wij

Zegt je goden terwijl je smeekt

Met as omzoomde kusten die de golven erboven vertroebelen

Stralende ledematen fladderen

Zoals Goden zijn liefde toont

Tocylus (Klaaglied)

Dit tij deint en zucht

Een fontein van verdriet brengt gehuil

snuivende bedienden

Uitputtingsslaven

Rouwenden waden deze afdaling

Het gejammer van hoop is vurig

Stil is de klaagzang van kwelling

De beloften van uw god echoën tevergeefs

Uw klaagzang draagt ​​in dit domein