Breakfast At the Manchester Morgue - Impetigo

The bleak sun rises through the smog stained clouds

The day begins in a very somber way

The stench of the dead in the Manchester morgue

The stench of sterilized deacay…

The hideous signal…

I open my eyes, livid with sweat

Obnoxious film… but where have I been?

Strapped to the table, burning fluids course within my veins

Mortific eyes cannot dissuide that I see…

My plight is realized, I am dead but I see…

I feel the pain of the rush of formaldehype

The brittleness of my bones

And they said I would never live again

The buzzing in my brain

The never ending pain

The hunger I possess

Within this rotten mess

I break the straps and rise to feed

The necrotic fluid bubbles, human viscera I need

Corner the fightened doctors, they say this cannot be

As I devour their pulsing flesh, their blood will comfort me

My cohort rise from their crypts

The morgue is in terror

Blood rolls from our lips

Some mangled bodies strewn in chaotic disarray

Breakfast is served at the Manchester morgue

The beginning of a horrifying day…

No end in sight

Our number multiply…

De gure zon komt op door de met smog bevlekte wolken

De dag begint op een zeer sombere manier

De stank van de doden in het mortuarium van Manchester

De stank van gesteriliseerd dood…

Het afschuwelijke signaal...

Ik open mijn ogen, razend van het zweet

Onaangename film... maar waar ben ik geweest?

Vastgebonden aan de tafel, brandend vocht stroomt door mijn aderen

Dodende ogen kunnen niet weerhouden dat ik zie...

Mijn benarde situatie is gerealiseerd, ik ben dood, maar ik zie...

Ik voel de pijn van de stormloop van formaldehype

De broosheid van mijn botten

En ze zeiden dat ik nooit meer zou leven

Het gezoem in mijn hersenen

De nooit eindigende pijn

De honger die ik bezit

Binnen deze rotte puinhoop

Ik breek de riemen en sta op om te eten

De necrotische vloeistofbellen, menselijke ingewanden die ik nodig heb

Zet de gevochten dokters in het nauw, ze zeggen dat dit niet kan

Terwijl ik hun pulserende vlees verslind, zal hun bloed me troosten

Mijn cohort stijgt op uit hun crypten

Het mortuarium is in angst

Bloed rolt van onze lippen

Sommige verminkte lichamen bezaaid in chaotische wanorde

Het ontbijt wordt geserveerd in het mortuarium van Manchester

Het begin van een gruwelijke dag...

Geen einde in zicht

Ons aantal vermenigvuldigt zich...