160 ударов в минуту - Ideя Fix

Сто шестьдесят ударов в минуту

Не каждый в надежде протянет нам руку

Мы в той же постели как все это мило

Противно смотреть, но это все было

Куда же теперь?

Куда мне исчезнуть?

Сквозь сон провалиться, как зеркало треснуть

Я вновь повторяю свои же ошибки

Порвались канаты, порвались все нитки

Сто шестьдесят ударов в минуту

Ну хочешь возьми, возьми мою руку

Ты снова смеешься, я этому рад

Как выстрела в спину осколки гранат

Утро настанет, мы встретим расветы

Твой запах развеют холодные ветры

Выходит, от нашей судьбы не уйдешь

Вы думали сердце?

Да нет, это нож

Ты как цветок, листок за листком

Срываю одежды осенним дождем

Сладкие сети окутали нас

Окурки, цветы, сплетение фраз

Кто-то сказал мы очень похожи

Как это красиво, мы вместе, мы можем,

Но кончились дни, дышалки в минуты

Завяли цветы, остались окурки

Как низко мы пали, все тянется вниз

Я должен закончить последний каприз

Лесть окружающих, кажется правдой

Мы снова вдвоем, как нам и надо

Вокруг все погибло и пахнет зимой

Я верю, я верю, все это со мной

Разбились, сгорели, окутались пеплом

Все это судьба, сплетается с ветром

Honderdzestig slagen per minuut

Niet iedereen zal ons een handje helpen in de hoop

We liggen in hetzelfde bed, hoe lief is het allemaal

Het is walgelijk om naar te kijken, maar dat is alles

waar nu naartoe?

Waar kan ik naar toe verdwijnen?

Val door een droom, hoe een spiegel te kraken

Ik herhaal mijn eigen fouten weer

De touwen braken, alle draden braken

Honderdzestig slagen per minuut

Nou, als je wilt, neem, pak mijn hand

Je lacht weer, ik ben blij

Als granaatfragmenten die in de rug zijn geschoten

De ochtend zal komen, we zullen de zonsopgangen ontmoeten

Koude wind zal je geur verdrijven

Het blijkt dat je niet aan ons lot kunt ontsnappen

Dacht je hart?

Nee, het is een mes

Je bent als een bloem, blad voor blad

Ik trek mijn kleren uit in de herfstregen

Zoete webben om ons heen gewikkeld

Sigarettenpeuken, bloemen, verwevenheid van zinnen

Iemand zei dat we erg op elkaar lijken

Hoe mooi is het, we zijn samen, we kunnen,

Maar de dagen zijn voorbij, adempauzes in minuten

Verdorde bloemen, sigarettenpeuken bleven

Hoe laag we zijn gevallen, alles reikt naar beneden

Ik moet de laatste gril afmaken

De vleierij van anderen lijkt waar te zijn

We zijn weer samen, zoals we nodig hebben

Alles om je heen is dood en ruikt naar winter

Ik geloof, ik geloof, dit alles is bij mij

Gecrasht, verbrand, gehuld in as

Dit alles is het lot, verweven met de wind