The Man Without A Name - I Walk The Line

I watch the clock

And see my time go down the drain

I’m just waiting for the weekend

To numb the brain

I am a man without a face

Without a name

I keep occupied

So I don’t have time to feel

I stand in line, 'til the end of time

I feel so much safer with my hands tied

I can’t make it on my own

There’s bars on my window

But I don’t mind the pain

I did what I was told

Still I’m free like a slave

I settle for the chains

And the foodplate on the table

Still there’s moments in the dark

«is this really what I asked for?»

I stand in line, 'til the end of time

I feel so much safer with my hands tied

I can’t make it on my own

The train of mystery, it’s calling me

The train of mystery knows what I long for

It takes me to my place somewhere

Destination’s unknown

Ik kijk naar de klok

En zie hoe mijn tijd door de afvoer gaat

Ik wacht gewoon op het weekend

Om de hersenen te verdoven

Ik ben een man zonder gezicht

Zonder naam

Ik blijf bezig

Dus ik heb geen tijd om te voelen

Ik sta in de rij, tot het einde der tijden

Ik voel me zoveel veiliger met mijn handen vastgebonden

Ik kan het niet alleen

Er zijn balken in mijn venster

Maar ik vind de pijn niet erg

Ik deed wat me werd verteld

Toch ben ik vrij als een slaaf

Ik neem genoegen met de kettingen

En het bordje op tafel

Er zijn nog steeds momenten in het donker

«is dit echt waar ik om vroeg?»

Ik sta in de rij, tot het einde der tijden

Ik voel me zoveel veiliger met mijn handen vastgebonden

Ik kan het niet alleen

De trein van mysterie, hij roept mij

De trein van mysterie weet waar ik naar verlang

Het brengt me ergens naar mijn plek

Bestemming is onbekend