22 - Hurula

Här döljer alla sina tårar och gråter inombords just som jag och du

Vi hör stans poliskör sjunga när vi bränner oss bort här nu

Minns alla fester där borta på varvet i stan, kommer du ihåg?

Hur vi snacka om att åka söderut tillsammans tills hjärtat börja slå

Jag var tjugotvå när jag lämnade Luleå

Vi skulle dra nånstans dit himmelen alltid var blå

Jag var tjugotvå när jag lämnade Luleå

Vi skulle dra nånstans dit himmelen alltid var blå

Inga pengar kvar att bränna, hade inga känslor kvar att känna

Det är tur att det finns lögner, tänk om allt du nånsin hört skulle stämma

När vi nådde till slutet av stan bar det bort därifrån

Det känns som det var mer än tusen år sen, det känns precis som igår

Jag var tjugotvå när jag lämnade Luleå

Vi skulle dra nånstans dit himmelen alltid var blå

Jag var tjugotvå när jag lämnade Luleå

Vi skulle dra nånstans dit himmelen alltid var blå

Kom igen, vad vet du om mitt liv egentligen, kanske redan är frälst?

Kanske kunde blivit nån, precis som vem som helst

Sista tåget har gått för såna som dig och mig, för länge sen

Vi kommer missta ord för tankar, tankar för ord ikväll igen

Jag var tjugotvå när jag lämnade Luleå

Men jag bär den stan i hjärtat var jag än går

Jag var tjugotvå när jag lämnade Luleå

Men jag bär den stan i hjärtat var jag än går

Hier verbergt iedereen zijn tranen en huilt van binnen, net als jij en ik

We horen het politiekoor van de stad zingen terwijl we hier nu wegbranden

Herinner je je alle feesten daar op de scheepswerf in de stad, weet je nog?

Hoe we praten over samen naar het zuiden gaan tot het hart begint te kloppen

Ik was tweeëntwintig toen ik Lule verlietå

We gingen ergens heen waar de lucht altijd blauw was

Ik was tweeëntwintig toen ik Lule verlietå

We gingen ergens heen waar de lucht altijd blauw was

Geen geld meer om te verbranden, geen gevoelens meer om te voelen

Het is een geluk dat er leugens zijn, wat als alles wat je ooit hebt gehoord waar is?

Toen we het einde van de stad bereikten, werd het vandaar weggedragen

Het voelt alsof het meer dan duizend jaar geleden was, het voelt net als gisteren

Ik was tweeëntwintig toen ik Lule verlietå

We gingen ergens heen waar de lucht altijd blauw was

Ik was tweeëntwintig toen ik Lule verlietå

We gingen ergens heen waar de lucht altijd blauw was

Kom op, wat weet je eigenlijk over mijn leven, misschien al gered?

Misschien kan iemand worden, net als iedereen

De laatste trein is gegaan voor mensen zoals jij en ik, lang geleden

We zullen vanavond weer woorden voor gedachten, gedachten voor woorden missen

Ik was tweeëntwintig toen ik Lule verlietå

Maar ik draag die stad in mijn hart waar ik ook ga

Ik was tweeëntwintig toen ik Lule verlietå

Maar ik draag die stad in mijn hart waar ik ook ga