Burdens - Hundredth

Remove the shadows from my eyes

Chains locked and tied across the door

He thinks himself a heroine, tie and run

He is the needle, I am the damage done

My anger is a gift my mind trained my eyes to see

The difference between who I am and the man I want to be

Closed off and silent, fear lashed and left this scar

A wall that won’t come down until I know that I know who you are

Tear it down

I’m torn open and spilling out

All my burdens bury me

Restless soul still wrestling

I’ve felt it closing in on me

For far too long

I feel it

I feel it crawling in my skin

It’s going back and forth and then back again

Why does it feel so desperate?

Acceptance, it feels so fucking pointless

A fleeting feeling, a means to an end

Like resurrecting a monument only to tear it down again

Tear it down

I’m torn open and spilling out

All my burdens bury me

Restless soul still wrestling

I’ve felt it closing in on me

For far too long

Remove the shadows from my eyes

Chains locked and tied across the door

He thinks himself a heroine, tie and run

He is the needle, I am the damage done

Verwijder de schaduwen uit mijn ogen

Kettingen op slot en vastgebonden over de deur

Hij vindt zichzelf een heldin, gelijkspel en rennen

Hij is de naald, ik ben de aangerichte schade

Mijn woede is een geschenk, mijn geest heeft mijn ogen getraind om te zien

Het verschil tussen wie ik ben en de man die ik wil zijn

Afgesloten en stil, angst sloeg toe en liet dit litteken achter

Een muur die niet zal instorten totdat ik weet dat ik weet wie je bent

Scheur het af

Ik ben opengescheurd en gemorst

Al mijn lasten begraven me

Rusteloze ziel nog steeds aan het worstelen

Ik voelde dat het op me afkwam

Voor veel te lang

Ik voel het

Ik voel het in mijn huid kruipen

Het gaat heen en weer en dan weer terug

Waarom voelt het zo wanhopig?

Acceptatie, het voelt zo verdomd zinloos

Een vluchtig gevoel, een middel tot een doel

Zoals een monument tot leven wekken om het vervolgens weer af te breken

Scheur het af

Ik ben opengescheurd en gemorst

Al mijn lasten begraven me

Rusteloze ziel nog steeds aan het worstelen

Ik voelde dat het op me afkwam

Voor veel te lang

Verwijder de schaduwen uit mijn ogen

Kettingen op slot en vastgebonden over de deur

Hij vindt zichzelf een heldin, gelijkspel en rennen

Hij is de naald, ik ben de aangerichte schade