We Didn't Plan The Escape - Structures Collapse & Reanimated by Hate, Humanity's Last Breath

A man strapped to a gurney

Intravenous cannulae inserted in both arms

He gets a shot of sodium thiopental

Poison spreads like a plague through

His veins

He gets a shot of sodium thiopental

The poison spreads like a plauge through

His veins

He get rendered unconscious, relieved from the pain

He gets a shot of potassium chloride heart pounds

Slower and it’s time for him to die

Body goes into cardiac arrest hypoxia increases

He just took his last breath

He gets a shot of potassium chloride heart pounds

Slower and it’s time for him to die

No one will remember his soulless carcass

Buried twelve feet under, maggots feasting on his flesh, no ceremony

No memorial, no flowers spread in front of the grave

Reanimated by hate

A tight grip around her throat

Slowly feeling the larynx getting crushed

Her eyes darkens as she gasps for her last breath

It’s getting dark and she’s finally dead, dead

I regret nothing!

I regret nothing!

She got away, far more lightly than the others

I’ll fucking do it again!

Een man vastgebonden op een brancard

Intraveneuze canules ingebracht in beide armen

Hij krijgt een shot natriumthiopental

Gif verspreidt zich als een plaag

zijn aderen

Hij krijgt een shot natriumthiopental

Het gif verspreidt zich als een plaag door

zijn aderen

Hij raakt bewusteloos, verlost van de pijn

Hij krijgt een shot kaliumchloride-hartkloppingen

Langzamer en het is tijd voor hem om te sterven

Lichaam gaat in hartstilstand hypoxie neemt toe

Hij heeft net zijn laatste adem uitgeblazen

Hij krijgt een shot kaliumchloride-hartkloppingen

Langzamer en het is tijd voor hem om te sterven

Niemand zal zich zijn zielloze karkas herinneren

Begraven twaalf voet onder, maden smullen van zijn vlees, geen ceremonie

Geen gedenkteken, geen bloemen uitgespreid voor het graf

Opnieuw tot leven gewekt door haat

Een stevige greep om haar keel

Voel langzaam het strottenhoofd verpletterd worden

Haar ogen worden donker als ze naar haar laatste adem hapt

Het wordt donker en ze is eindelijk dood, dood

Ik heb nergens spijt van!

Ik heb nergens spijt van!

Ze kwam weg, veel lichter dan de anderen

Ik zal het verdomme opnieuw doen!