Mechanical - Human Remains

an orbicular apparition

transforms into meat

mechanical appendages

transfers its domain

reaching out to souls

for devourment

to inherit their virility

for his authority

ransacks the terra for his subsistence

searching for souls for their engrossment

the fair sex is what he requires

to generate his denomination

the psyche is happened on he prevails upon his communion

requires to inundate its mold

to strengthen his dominance

takes the soul as nourishment conducts it into compulsion,

consumes the physical form strengthens his supremacy

contemplates his destination progress for his conclusion,

eager to return to his inferno the adjournment anticipates

the carcass is torn open drooling from a hundred wounds,

your being is engulfed enumerates in his potency

moves to the next vicinity till the cycle is complete,

migrates toward his conclusion for his final feast

consumes animation with progression

blood an innards lay about

a sight of horrific mutilation

it’s lust pushing him on an apparition of degradation

thumping like death’s heartbeat

an engine that needs only malice

to keep its machinery turning

een orbicular verschijning

verandert in vlees

mechanische aanhangsels

verhuist zijn domein

uitreiken naar zielen

om te verslinden

om hun mannelijkheid te erven

voor zijn gezag

plundert de terra voor zijn levensonderhoud

op zoek naar zielen voor hun fascinatie

de eerlijke seks is wat hij nodig heeft

om zijn denominatie te genereren

de psyche is gebeurd op hij overwint op zijn communie

vereist om zijn schimmel te overstromen

om zijn dominantie te versterken

neemt de ziel als voeding haar tot dwang,

verbruikt de fysieke vorm versterkt zijn suprematie

overweegt de voortgang van zijn bestemming voor zijn conclusie,

verlangend om terug te keren naar zijn inferno die de verdaging verwacht

het karkas wordt kwijlend uit honderden wonden opengescheurd,

je wezen wordt opgeslokt somt op in zijn potentie

gaat naar de volgende omgeving totdat de cyclus is voltooid,

migreert naar zijn conclusie voor zijn laatste feest

verbruikt animatie met progressie

bloed en ingewanden lagen rond

een aanblik van gruwelijke verminking

het is lust die hem op een verschijning van degradatie duwt

bonzend als de hartslag van de dood

een motor die alleen kwaadaardigheid nodig heeft

om zijn machines draaiende te houden