Réquiem - Hongo

Agarrando el tiempo… Alimentando el odio

Crece por dentro lleno… lamentos de sangre

Contemplando la destruccion de vidas, su eterna condena

El sendero por el que caminamos olerá a podrido (desde el principio)

Hasta que te mueras

En sólo una frase escribo cien vidas y en las miradas arden hogueras hechas con

Piedras de sangre y fuego

Encogidos de hombros seguimos andando y a cada paso que damos, y en cada paso

que damos, pensamientos resurgen del odio en el que nos vemos reflejados

Y ahora te mueres, vacío del todo, con la esperanza de no volver a serlo

Tijd grijpen... De haat voeden

Het groeit binnenin vol… klaagzangen van bloed

Overwegend de vernietiging van levens, hun eeuwige verdoemenis

Het pad dat we lopen zal rot ruiken (vanaf het begin)

tot je sterft

In slechts één zin schrijf ik honderd levens en vreugdevuren gemaakt met

Stenen van bloed en vuur

Schouderophalend blijven we lopen en bij elke stap die we zetten, en bij elke stap

dat we geven, komen gedachten weer boven uit de haat waarin we onszelf weerspiegeld zien

En nu sterf je, helemaal leeg, in de hoop nooit meer leeg te zijn