Methodical Disfigurement - Hiroshima Will Burn

From the moment I was born I was deemed ineffectual

Seconds pass as though years had come and gone

Though my mind is only tattered and torn

Stricken of all logic, remorse seems nostalgic, the premise of revenge is

Forlorn

Yet no words can express, but my will to survive is innate

For the soul for whom took thine innocence away

From the greyness of my soul I cannot fall short that fate exists

Intentions become necessity.

Within a breath of insistence

For only the cruellest of gods could foresee this torment

Every breath could be the longest I would ever take

I am lost in plain sight at the horrors of my past, though I resist temptation

To forgive

My hands are as calloused.

As my soul from the weight.

Of the world.

Within my

Fists.

What benign existence, for whom is entitled to inherit?

And with these hands

I ll peel your flesh from their eyes

As repayment from this agony

And what was left behind

Disfigured sense of what I once despised

Only to haunt me in my dreams are the fantasies of seeking vengeance

To feel the torment I once felt, forced to mutilate their sense of humanity

I will take your right to breathe.

You once took that right from me

By removing your lungs.

And feeding them back to you.

They seem like victims

I was the one once victimized.

Yet my actions are justified

By the years spent with my veins bursting from my eyes

But if I did not execute them, if I did not take their life

I would seek forth the means by which so they are utterly dead inside

Forcibly feed them the limbs and organs of their own children and wives

Watch me slice open their loved ones and dine on them until I split my own

Sides

But all is not fictional within the confines of my own mind

I often dream of the day when I could finally meet you face to face

Your back was turned, your eyes were open wide

My fingers intrude on upon both your sockets from behind

With broken glass I ll carve my name into your gaping chest

Vanaf het moment dat ik werd geboren, werd ik als ondoeltreffend beschouwd

Seconden gaan voorbij alsof jaren voorbij zijn gegaan

Hoewel mijn geest slechts aan flarden en verscheurd is

Beroofd van alle logica, wroeging lijkt nostalgisch, het uitgangspunt van wraak is:

verlaten

Toch zijn er geen woorden voor, maar mijn wil om te overleven is aangeboren

Voor de ziel voor wie je onschuld wegnam

Vanuit de grijsheid van mijn ziel kan ik niet tekortschieten dat het lot bestaat

Intenties worden noodzaak.

Binnen een adem van aandrang

Want alleen de wreedste goden konden deze kwelling voorzien

Elke ademhaling kan de langste zijn die ik ooit zou nemen

Ik ben in het volle zicht verloren door de verschrikkingen van mijn verleden, hoewel ik de verleiding weersta

Vergeven

Mijn handen zijn zo eeltig.

Als mijn ziel van het gewicht.

Van de wereld.

binnen mijn

vuisten.

Welk goedaardig bestaan, voor wie heeft het recht om te erven?

En met deze handen

Ik pel je vlees uit hun ogen

Als aflossing van deze kwelling

En wat bleef er achter?

Misvormd gevoel van wat ik ooit verachtte

Alleen om me te achtervolgen in mijn dromen zijn de fantasieën van wraak zoeken

Om de kwelling te voelen die ik ooit voelde, gedwongen om hun gevoel voor menselijkheid te verminken

Ik zal uw recht om te ademen nemen.

Dat recht heb je ooit van me afgenomen

Door je longen te verwijderen.

En ze aan u terug te geven.

Ze lijken slachtoffers

Ik was degene die ooit het slachtoffer werd.

Toch zijn mijn acties gerechtvaardigd

Door de jaren die ik heb doorgebracht met mijn aderen die uit mijn ogen barsten

Maar als ik ze niet executeerde, als ik hun leven niet nam

Ik zou de middelen zoeken waarmee ze van binnen volkomen dood zijn

Ze dwingen de ledematen en organen van hun eigen kinderen en vrouwen te voeden

Kijk hoe ik hun dierbaren opensnijd en op hen dineer totdat ik mijn eigen deel

Zijkanten

Maar niet alles is fictief binnen de grenzen van mijn eigen geest

Ik droom vaak van de dag dat ik je eindelijk persoonlijk zou kunnen ontmoeten

Je rug was gekeerd, je ogen waren wijd open

Mijn vingers dringen van achteren op beide stopcontacten

Met gebroken glas kerf ik mijn naam in je gapende borst