Tramwaje i Gwiazdy - Hey, Miuosh

Znowu udajesz że śpisz

Próbuje poskładać syf

Zanim cała tym przesiąkniesz

Palę przy oknie

Dym jak twoje sny

Miało lepiej być

Gdy rzucałem tym

Jest odwrotnie

Normalność to problem dla nas

Nie wytłumaczył nam nigdy jej nikt

Te szkoły, które mi kończyć kazałaś

Nauczyły mnie że nie umiem nic

Przykładam twarz do drzwi

Najbliżej ciebie jak tylko się da

Nie umiem inaczej już dziś

Nasz mały pokrzywiony świat

Zbyt dużo uciekło nam lat

Stoimy tak zupełnie niepotrzebnie

W tym mieście, pośród gwiazd

Nie ma tramwaju za którym nikt nie biegnie

Strumień twoich słów

Zakończony słowospadem

Z wysokości ust

Spada ciężką masą na mnie

Wiem, że wiesz że nie śpię

Kiedy milczę, myślę

Dorośnij

Dorośnij

Dym chłodno drapie nam gardła

Jakby spowalniał rozwój implozji

Jedyne co pada przede mną

To ostatnia szansa

Skończ nas skańczać, odpocznij

Tyle lat udawałem że umiem

A w sumie nie zrozumiałem poza sobą nic

Wstyd, schowałem go głęboko w dumie

We własnej erze, kurwa przyszło nam żyć

Znowu palę przy oknie

Ty w łóżku udajesz że śpisz

Nie wiem czy jeszcze kiedykolwiek mnie dotkniesz

Tak samo jak nie wiem

Czy zostać czy iść

Mieliśmy lepsze dni

Dłuższe noce

I miało tak zostać na zawsze

Nie ma gwiazd w które ktoś by nie wierzył

Szczególnie nad tym miastem

Strumień twoich słów

Zakończony słowospadem

Z wysokości ust

Spada ciężką masą na mnie

Wiem, że wiesz że nie śpię

Kiedy milczę, myślę

Dorośnij

Dorośnij

Je doet alsof je weer slaapt

Ik probeer de modder bij elkaar te rapen

Voordat je dit allemaal opzuigt

Ik rook bij het raam

Rook zoals je dromen

Het had beter moeten zijn

Toen ik het aan het gooien was

Het is andersom

Normaliteit is een probleem voor ons

Niemand heeft het ons ooit uitgelegd

De scholen die je me vertelde om af te studeren

Ze hebben me geleerd dat ik niets kan doen

Ik druk mijn gezicht tegen de deur

Zo dicht mogelijk bij jou

Ik kan niet anders vandaag

Onze kleine scheve wereld

Het is te veel jaren geleden

We staan ​​zo compleet onnodig

In deze stad, tussen de sterren

Er is geen tram waar niemand achteraan rent

De stroom van je woorden

Eindigde met een woordval

Vanaf de hoogte van de alinea

Hij valt zwaar op mij

Ik weet dat je weet dat ik wakker ben

Als ik stil ben, denk ik

Opgroeien

Opgroeien

De rook bevriest onze keel

Alsof hij de ontwikkeling van de implosie vertraagt

Het enige dat voor me valt

Dit is de laatste kans

Maak ons ​​af, rust

Jarenlang deed ik alsof ik het kon

Eigenlijk begreep ik niets anders

Jammer, ik verborg het diep in trots

We leven verdomme in ons eigen tijdperk

Ik rook weer bij het raam

Je doet alsof je in bed slaapt

Ik weet niet of je me ooit nog zult aanraken

Hetzelfde als ik weet het niet

Of je nu blijft of gaat

We hadden betere dagen

Langere nachten

En dat zou voor altijd zo blijven

Er zijn geen sterren die iemand niet zou geloven

Vooral over deze stad

De stroom van je woorden

Eindigde met een woordval

Vanaf de hoogte van de alinea

Hij valt zwaar op mij

Ik weet dat je weet dat ik wakker ben

Als ik stil ben, denk ik

Opgroeien

Opgroeien