No More Color - Hexen

When the days begin to lose color

And your will has fallen weak

You will question all as well

And just as well you will seek out your words deprived of meaning

No matter how sincere you speak

But now, now I understand

What it means to live life bleak

No More Color

In lack of mental light

Transformed this world of vivid dreams

Into stills of black and white

Confusion and malice

Taints my palette gray

You can’t fix the errors of the past;

The hue of raw dismay

Words fell short of meaning

No matter how sincere I’d speak

Dwelling on dismal memories

That persist on lingering

A monochromatic universe

With only lifeless streams of thought

That stretched from the deepest infinity

Into the minds of the distraught

The basic tenets of nihilism are now enough for me

I’m sorry to displease you but I shun this fantasy

The more you realize the more you drown in grief

Brings me to the age-old question;

to be or not to be

In this indifferent world of emptiness and negativity

Nothing matters now;

I’ve lost to curiosity

For now I’ll sit and wit

Suspended in time alone

Don’t want it to end this way

By now my mind has turned to stone

Wanneer de dagen kleur beginnen te verliezen

En je wil is zwak geworden

Je stelt ook alles in vraag

En net zo goed zoekt u uw woorden zonder betekenis

Hoe oprecht je ook spreekt

Maar nu, nu begrijp ik het

Wat het betekent om een ​​somber leven te leiden

Geen kleur meer

Bij gebrek aan mentaal licht

Deze wereld van levendige dromen getransformeerd

In foto's van zwart-wit

Verwarring en boosheid

Bevlekt mijn palet grijs

U kunt de fouten uit het verleden niet herstellen;

De tint van rauwe ontzetting

Woorden ontbraken aan betekenis

Hoe oprecht ik ook zou spreken

Blijven hangen in sombere herinneringen

Die blijven hangen

Een monochroom universum

Met alleen levenloze gedachtenstromen

Dat strekte zich uit van de diepste oneindigheid

In de hoofden van de radeloze

De basisprincipes van het nihilisme zijn nu genoeg voor mij

Het spijt me dat ik je mishaag, maar ik schuw deze fantasie

Hoe meer je je realiseert, hoe meer je verdrinkt in verdriet

Brengt me bij de eeuwenoude vraag;

zijn of niet zijn

In deze onverschillige wereld van leegte en negativiteit

Niets doet er nu toe;

Ik ben verloren aan nieuwsgierigheid

Voor nu zal ik zitten en wit

Alleen op tijd geschorst

Ik wil niet dat het op deze manier eindigt

Inmiddels is mijn geest in steen veranderd