Na ja - Herman Van Veen

Ich weiß auch nicht

Wieso ich deine Nummer wiederfand;

«Schicksal», sagtest du

Das vertraute «Oh, hallo …

Wie geht es dir denn so?»

Ich hörte dir stumm zu

War' ich doch nur falsch verbunden!

Schicksal, komm, nimm deinen Lauf!

Und wir rissen alte Wunden

Längstvernarbte, wieder auf

Du hast Augen mit Blick aufs Meer

Ich kann sie nicht besser beschreiben

Deine Brust in einem Badetuch

Sprengt jede Dimension —

Na ja, wir woll’n nicht übertreiben …

Bei einem Popkonzert

Auf dem ich mir wie ein Greis vorkam

Traf ich dich im Gewühl

Ich sagte: «Altes Haus

Du siehst unverändert aus!»

Und meinte das Gefühl

Ich lud dich dann noch ein zum Essen

Und es blieb nicht nur dabei

Könnte ich dich doch vergessen

Wärst du mir nur einerlei!

Du hast Augen mit Blick aufs Meer

Augen, die manchmal verwirren

Dein Po in einer engen Jeans

Sprengt jede Dimension —

Na ja, ich kann mich irren …

Es war das Echo

Einstiger Gemütsbewegungen

Das uns zusammentrieb

Und dieses Band

Hielt der Erinnerung nicht stand

Du wolltest, daß ich blieb

Ich mochte meine Frau nicht missen

Und du hingst sehr an deinem Mann

Gepeinigt von Gewissensbissen

Trennten wir uns irgendwann

Du hast Augen mit Blick aufs Meer;

Mein Verstand war' darin fast verschollen

So glücklich wie mit dir

Werd' ich wohl nie mehr sein —

Na ja, das klingt sehr geschwollen

ik weet het ook niet

Waarom ik je nummer weer heb gevonden;

"Het lot," zei je

Het bekende "Oh, hallo...

Dus hoe gaat het met je?"

Ik heb stil naar je geluisterd

Ik was alleen verkeerd aangesloten!

Destiny, kom je cursus volgen!

En we scheurden oude wonden

Lange littekens, weer omhoog

Je hebt ogen gericht op de zee

Ik kan haar niet beter omschrijven

Je borst in een badhanddoek

Vernietigt elke dimensie —

Nou, we willen niet overdrijven...

Bij een popconcert

Waarop ik me een oude man voelde

Ik ontmoette je in de menigte

Ik zei: «Oud huis»

Je ziet er hetzelfde uit!"

En bedoelde het gevoel

Ik heb je toen uitgenodigd voor het avondeten

En daar bleef het niet bij

Kon ik je maar vergeten

Als ik maar niet om je gaf!

Je hebt ogen gericht op de zee

Ogen die soms verwarren

Je billen in strakke jeans

Vernietigt elke dimensie —

Nou, ik kan het mis hebben...

Het was de echo

voormalige emoties

Dat bracht ons samen

En deze band

Kwam niet op tegen de herinnering

Je wilde dat ik bleef

Ik wilde mijn vrouw niet missen

En je was erg gehecht aan je man

Geplaagd door gewetenswroeging

We zijn op een gegeven moment uit elkaar gegaan

Je hebt ogen die uitkijken op de zee;

Mijn verstand was er bijna in verloren

Zo blij als met jou

Ik zal waarschijnlijk nooit meer zijn -

Nou, dat klinkt erg gezwollen