Blaue Flecken - Herman Van Veen

Ja, ich heulte zu den Sternen

wie ein halb erfrorner Hund.

Ja, ich muџte mich entfernen

ohne mitteilbaren Grund.

Ja, ich hocke in Lokalen,

fordre Biere zum Duell.

Ja, ich spreche unter Qualen.

Sowas geht halt nicht so schnell.

Nein, ich kau nicht meine N¤gel.

Und bestimmt nicht bis aufs Blut.

Nein, ich streiche nicht die Segel.

Ich lebe, und es geht mir gut.

Ich hab јberall

blaue Flecken von dir.

Ja, ich muџte mich entscheiden.

Ja, ich habe dich vermiџt.

Nein, ich habe seit uns beiden

nicht mal ein Gespenst gekјџt.

Ja, wir machen jetzt Geschichte,

ich blamiere uns unsterblich.

Ich mache Schluџ.

Und dann Gedichte,

heiџe Ware, leicht verderblich.

Nein, ich kau nicht meine N¤gel.

Und bestimmt nicht bis aufs Blut.

Nein, ich streiche nicht die Segel.

Ich lebe, und es geht mir gut.

Ich hab јberall

blaue Flecken von dir.

Ja, ik huilde naar de sterren

als een half bevroren hond.

Ja, ik moest mezelf verwijderen

zonder enige reden die kan worden gecommuniceerd.

Ja, ik zit in bars,

bieren uitdagen tot een duel.

Ja, ik spreek in doodsangst.

Zoiets gaat gewoon niet zo snel.

Nee, ik bijt niet op mijn nagels.

En zeker niet tot bloedens toe.

Nee, ik buig de zeilen niet.

Ik ben levend en wel.

ik heb overal

blauwe plekken van jou.

Ja, ik moest een beslissing nemen.

Ja, ik heb je gemist.

Nee, ik heb sinds wij twee

niet eens een geest gekust.

Ja, we schrijven nu geschiedenis

Ik breng ons onsterfelijk in verlegenheid.

Ik ga uit elkaar.

En dan gedichten

warme goederen, gemakkelijk bederfelijk.

Nee, ik bijt niet op mijn nagels.

En zeker niet tot bloedens toe.

Nee, ik buig de zeilen niet.

Ik ben levend en wel.

ik heb overal

blauwe plekken van jou.