Act 2, First Part: Un bel di vedremo - Герберт фон Караян, Maria Callas, Orchestra Del Teatro Alla Scala, Milano

Un bel dì, vedremo

Levarsi un fil di fumo

Sull’estremo confin del mare

E poi la nave appare

Poi la nave bianca

Entra nel porto

Romba il suo saluto

Vedi?

È venuto!

Io non gli scendo incontro.

Io no

Mi metto là sul ciglio del colle e aspetto

E aspetto gran tempo

E non mi pesa

La lunga attesa

E uscito dalla folla cittadina

Un uomo, un picciol punto

S’avvia per la collina

Chi sarà?

chi sarà?

E come sarà giunto

Che dirà?

che dirà?

Chiamerà Butterfly dalla lontana

Io senza dar risposta

Me ne starò nascosta

Un po' per celia

E un po' per non morire

Al primo incontro;

Ed egli alquanto in pena

Chiamerà, chiamerà:

«Piccina mogliettina

Olezzo di verbena»

I nomi che mi dava al suo venire

(a Suzuki)

Tutto questo avverrà

Te lo prometto

Tienti la tua paura

Io con sicura fede l’aspetto

Op een mooie dag, we zullen zien

Een sliertje rook

Op de uiterste grens van de zee

En dan verschijnt het schip

Dan het witte schip

Voer de poort in

Zijn groet brult

Zie je?

Het kwam!

Ik ga niet naar beneden om hem te ontmoeten.

De nee

Ik zit daar aan de rand van de heuvel en wacht

En ik wacht lang

En het stoort me niet

Het lange wachten

Hij kwam uit de stadsmenigte

Eén man, één klein punt

Hij gaat op weg naar de heuvel

Wie zal zijn?

wie zal zijn?

En hoe het zal komen

Wat zal hij zeggen?

wat zal hij zeggen?

Hij zal Butterfly van ver roepen

ik zonder te antwoorden

Ik blijf verborgen

Een beetje voor celia

En een beetje om niet dood te gaan

Bij de eerste ontmoeting;

En hij heeft een beetje pijn

Hij zal bellen, hij zal roepen:

“Kleine vrouw

Verbena olie "

De namen die hij me gaf toen hij kwam

(tegen Suzuki)

Dit alles zal gebeuren

Ik beloof jou

Houd je angst vast

Ik kijk er met vertrouwen naar uit