The Pill - Heavy Trash

I took the pill and slipped it underneath my tongue

You took yours and passed me the bottle

The hotel bedspread was a mess of colours, Looked like somebody had thrown-up

Outside, day was coming in

Betty had long hair on her forearms

And a tattoo of the Neubauten logo on the back of her right shoulder

My jaw ached from grinding my teeth

You and betty just laughed and laughed

I looked at you and you looked at her

I felt sick to my stomach

You nudged me in the ribs, caught me eye and gave me a wink

The colours on the bed spread began to move

Together we begin to swim inside out

How I wish that I could feel that sound always

You know, around all time baby, so lonely, ah

That we’d get so far out, far away, always, always

There was a knock at the door

I was so messed up

It was so late

I was convinced that we shouldn’t move

But the music was so loud

How I wish that I could feel that sound always

You know, around all time baby, so lonely, yeah

Oh my, got to get so far out, far away, always, always, always

It was then I realised that I couldn’t go back

The telephone rang, it was the front desk

You’ve just got to tap your heels together and say that

«There's no place like home, There’s no place like home»

I don’t have that kind of power

Never did see Betty again

There’s no place like home

And the years went by

Ik nam de pil en schoof hem onder mijn tong

Je nam de jouwe en gaf me de fles

De sprei van het hotel was een warboel van kleuren, het leek alsof iemand had overgegeven

Buiten kwam de dag binnen

Betty had lang haar op haar onderarmen

En een tatoeage van het Neubauten-logo op de achterkant van haar rechterschouder

Mijn kaak deed pijn van het tandenknarsen

Jij en Betty hebben gewoon gelachen en gelachen

Ik keek naar jou en jij keek naar haar

Ik voelde me misselijk in mijn maag

Je stootte me in de ribben, ving me op en gaf me een knipoog

De kleuren op de bedsprei begonnen te bewegen

Samen beginnen we binnenstebuiten te zwemmen

Wat zou ik graag willen dat ik dat geluid altijd kon voelen

Weet je, altijd schat, zo eenzaam, ah

Dat we zo ver weg zouden komen, ver weg, altijd, altijd

Er werd op de deur geklopt

Ik was zo in de war

Het was zo laat

Ik was ervan overtuigd dat we niet moesten verhuizen

Maar de muziek was zo luid

Wat zou ik graag willen dat ik dat geluid altijd kon voelen

Weet je, altijd schat, zo eenzaam, yeah

Oh my, ik moet zo ver weg, ver weg, altijd, altijd, altijd

Toen realiseerde ik me dat ik niet terug kon gaan

De telefoon ging, het was de receptie

Je hoeft alleen maar met je hakken tegen elkaar te tikken en dat te zeggen

«Er is geen plaats zoals thuis, er is geen plaats zoals thuis»

Ik heb dat soort macht niet

Heb Betty nooit meer gezien

Er is geen plaats zoals thuis

En de jaren gingen voorbij