Bridal Ballad - Hayley Westenra

The ring is on my hand,

And the wreath is on my brow;

Satin and jewels grand

Are all at my command,

And I am happy now.

And my lord he loves me well;

But, when first he breathed his vow,

I felt my bosom swell —

For the words rang as a knell,

And the voice seemed his who fell

In the battle down the dell,

And who is happy now.

But he spoke to re-assure me,

And he kissed my pallid brow,

While a reverie came o’er me,

And to the church-yard bore me,

And I sighed to him before me,

Thinking him dead D’Elormie,

Oh, I am happy now!

And thus the words were spoken,

And this the plighted vow,

And, though my faith be broken,

And, though my heart be broken,

Here is a ring, as token

That I am happy now!

Would God I could awaken!

For I dream I know not how!

And my soul is sorely shaken

Lest an evil step be taken, —

Lest the dead who is forsaken

May not be happy now

De ring zit aan mijn hand,

En de krans is op mijn voorhoofd;

Satijn en juwelen groots

Zijn allemaal op mijn bevel,

En ik ben nu blij.

En mijn heer, hij houdt veel van mij;

Maar toen hij voor het eerst zijn gelofte uitsprak,

Ik voelde mijn boezem opzwellen -

Want de woorden klonken als een doodsklok,

En de stem leek van hem die viel

In de strijd om de hoek,

En wie is er nu blij.

Maar hij sprak om me gerust te stellen,

En hij kuste mijn bleke voorhoofd,

Terwijl een mijmering over me kwam,

En naar het kerkhof droeg me,

En ik zuchtte naar hem voor mij,

D'Elormie dood denkend,

Oh, ik ben nu blij!

En zo werden de woorden gesproken,

En dit is de toegezegde gelofte,

En hoewel mijn geloof gebroken is,

En hoewel mijn hart gebroken is,

Hier is een ring, als token

Dat ik nu blij ben!

Zou God ik kunnen ontwaken!

Want ik droom dat ik niet weet hoe!

En mijn ziel is erg geschokt

Opdat er geen kwade stap wordt genomen, —

Opdat de doden die verlaten zijn, niet

Ben nu misschien niet blij