Jackson Dawn - Have Nots

Come away with me my friend, from the dark decaying steel and men

Just pack your bag we’re heading West, this town will take you down with it

Into the scrap yard, burial ground, cos the only job left in this town

Is to think about what could have been;

it’s the only road left leading

I’m left with this long lasting ill effect, from the eye to eye we had

And as I made my way through the decaying West I thought:

The next time I’m around, will you be nowhere to be found?

Till then lets wake the fallen, the fallen in the town

I’m out on the floor in the Jackson dawn, with the wayward rowdy ones

Forgetting they’re forgotten, but I can’t say for sure

Cos every time I meet them, they say «hey can I come along?»

«This town is taking me down and I can’t hang on for long…»

Yea there ain’t no room for them no, they’re all the son’s of the old model

they go

«Am I just a sad façade?»

«Will I amount to nothing much?»

They extend a hand and a «later man», «I'm afraid we’ll never meet again…,»

«Don't worry my friend I reckon you’re the only one that’s keeping me here…»

Look at all the kids, forgetting they’re forgotten

Given up on living cos they’re rotting in the steal and

Did you hear the stories, of the manifest disparity and

«what do I got to do to be in a rock and roll and reggae band?»

Stare down, the double white lines, and leave this town behind

Cos the old world order had its place in time don’t let if defy your mind

Just 86 the nine to five, those forty hours ain’t a life, don’t commit to that

suicide

Just make a plan and take a stand and travel all the across the land

10,000 miles in a filthy van, to play the basement with your friends…

Blacked out on the kitchen floor, with the ones I left at dawn

Re-bottled their ambitions locked away forever more

In every town I meet them;

they say «hey can I come along?»

«This town is taking me down and I can’t hang on for long.»

«Ah man, this town is taking me down and I can’t hang on for long.»

Kom met me mee, mijn vriend, van het donkere rottende staal en mannen

Pak gewoon je tas in, we gaan naar het westen, deze stad neemt je mee naar beneden

Naar de schroothoop, begraafplaats, want de enige baan die nog over is in deze stad

Is om na te denken over wat had kunnen zijn;

het is de enige weg die nog leidt

Ik blijf achter met dit langdurige slechte effect, van oog tot oog dat we hadden

En terwijl ik me een weg baande door het vervallen Westen, dacht ik:

Ben je de volgende keer dat ik in de buurt ben, nergens te vinden?

Laten we tot dan de gevallenen wakker maken, de gevallenen in de stad

Ik ben op de vloer in de Jackson-dageraad, met de eigenzinnige rumoerige mensen

Vergeten dat ze vergeten zijn, maar ik kan het niet met zekerheid zeggen

Want elke keer als ik ze ontmoet, zeggen ze "hey mag ik mee?"

«Deze stad maakt me kapot en ik kan het niet lang volhouden...»

Ja, er is geen ruimte voor ze nee, het zijn allemaal de zoons van het oude model

zij gaan

"Ben ik slechts een trieste façade?"

"Zal ik niet veel opleveren?"

Ze steken een hand uit en een «later man», «ik ben bang dat we elkaar nooit meer zullen ontmoeten…,»

«Maak je geen zorgen mijn vriend, ik denk dat jij de enige bent die me hier houdt...»

Kijk naar alle kinderen en vergeet dat ze vergeten zijn

Leven opgegeven omdat ze aan het rotten zijn in het stelen en

Heb je de verhalen gehoord, van de manifeste ongelijkheid en?

"wat moet ik doen om in een rock-'n-roll- en reggaeband te spelen?"

Kijk naar beneden, de dubbele witte lijnen, en laat deze stad achter je

Want de oude wereldorde had zijn plaats in de tijd, laat het je niet tarten

Gewoon 86 van negen tot vijf, die veertig uur is geen leven, verbind je daar niet aan

zelfmoord

Maak gewoon een plan en neem een ​​standpunt in en reis het hele land door

10.000 mijl in een smerig busje, om met je vrienden in de kelder te spelen...

Black-out op de keukenvloer, met degene die ik bij zonsopgang heb achtergelaten

Hun ambities opnieuw gebotteld voor altijd meer opgesloten

In elke stad kom ik ze tegen;

ze zeggen "hey mag ik meegaan?"

"Deze stad maakt me kapot en ik kan het niet lang volhouden."

"Ah man, deze stad maakt me kapot en ik kan het niet lang volhouden."