Something's Off - Hatebreed

There’s a beast in every man who breathes

With him from birth until beside him in the grave

A hideous presence just aching for release

Its chains aren’t as strong as its memory

It lies dormant so far from dead

Grating on me, this uninvited sense

Its whisper like branches as they bend

Twisting, grinding just threatening to snap

Floods of frustration, cascading in my skull

On the axis back and forth, the swinging pendulum

So much damage, bashing each wall

I hear the sand pounding in the hourglass as it falls

Sometimes I just wish I could shut it all

Off, off

The endless rage that tells me something’s

Off, off

The voice that’s spitting lies, just turn it

Off, off

Tear away the scabs, I want them

Off, off

The demon on my back, just pull him off

There it is again, telling you you can’t

That lump in your throat, you fight to swallow back

There it is again, hoping that you won’t

Wishing failure but not giving up the ghost

Silent voices, stabbing at peace

Pushing off fingers from the ledge of sanity

Like a thousand leeches, feeding on your wits

Making something meaningless seem significant

Sometimes I just wish I could shut it all

Off, off

The endless rage that tells me something’s

Off, off

The voice that’s spitting lies, just turn it

Off, off

Tear away the scabs, I want them

Off, off

The demon on my back, just pull him off

This uninvited guest inside my brain

With every threat whispered I feel nothing

And when I’m at my best it intervenes

How can I get anyone else to relate

Silent voices, stabbing at peace

On the edge, pushing my fingers off, off

Er zit een beest in elke man die ademt

Met hem vanaf zijn geboorte tot naast hem in het graf

Een afschuwelijke aanwezigheid die smacht naar verlossing

Zijn kettingen zijn niet zo sterk als zijn geheugen

Het ligt slapend, dus verre van dood

Raspend op mij, dit ongenode gevoel

Het fluistert als takken als ze buigen

Draaien, malen en dreigen te breken

Overstromingen van frustratie, stromend in mijn schedel

Op de as heen en weer, de slingerende slinger

Zoveel schade, elke muur beuken

Ik hoor het zand bonzen in de zandloper als hij valt

Soms zou ik gewoon willen dat ik alles kon sluiten

Uit, uit

De eindeloze woede die me vertelt dat er iets is

Uit, uit

De stem die leugens spuugt, draai hem gewoon om

Uit, uit

Scheur de korstjes weg, ik wil ze

Uit, uit

De demon op mijn rug, trek hem er gewoon af

Daar is het weer en zegt dat je het niet kunt

Die brok in je keel, je vecht om terug te slikken

Daar is het weer, in de hoop van niet

Mislukken wensen maar de geest niet opgeven

Stille stemmen, stekend naar vrede

Vingers afduwen van de richel van gezond verstand

Als duizend bloedzuigers, voedend met je verstand

Iets zinloos belangrijks laten lijken

Soms zou ik gewoon willen dat ik alles kon sluiten

Uit, uit

De eindeloze woede die me vertelt dat er iets is

Uit, uit

De stem die leugens spuugt, draai hem gewoon om

Uit, uit

Scheur de korstjes weg, ik wil ze

Uit, uit

De demon op mijn rug, trek hem er gewoon af

Deze ongenode gast in mijn brein

Bij elke dreiging die wordt gefluisterd, voel ik niets

En als ik op mijn best ben, grijpt het in

Hoe kan ik iemand anders laten relateren?

Stille stemmen, stekend naar vrede

Op het randje, met mijn vingers eraf, eraf