Burn the Page - Har Mar Superstar

I used to turn a phrase then burn the page

The winds caught the embers and carried away

The things I’m not allowed to say

And as the fires rage I spiral in shame

So where my hopes and daydreams used to hang

They sunk a little lower and wasted away

Now looking back at my own face

Peekin' out of the ripples and through the waves

As we watched before it all wash ashore

How life could be so plain

Without one last inch a-fallin'

Where’s the rain?

Hey hey

Always one boat short with no witty retort to come save us all

In the end it’ll take a pen

Our common ground

While we drown, Oh

Take the helm as I write myself into the bottom bargain basement shelf

Now looking back I built myself a cage

And all these years later I’m walking away

I’m moving on with just this song

In a broken tape deck that only replays

And as I watched the coastline fade from sight

I laughed at the metaphor of my whole life

The world’s my own depression light

My words became my curse I could never rewrite

Ik draaide een zin om en brandde vervolgens de pagina

De wind ving de sintels en voerde weg

De dingen die ik niet mag zeggen

En terwijl de vuren woeden, draai ik me om in schaamte

Dus waar mijn hoop en dagdromen altijd bleven hangen

Ze zonken een beetje lager en verdwenen weg

Nu terugkijkend op mijn eigen gezicht

Kijk uit de rimpelingen en door de golven

Zoals we zagen voordat het allemaal aanspoelde

Hoe het leven zo eenvoudig kan zijn

Zonder een laatste centimeter te vallen

Waar is de regen?

Hoi hoi

Altijd één boot te kort zonder geestig antwoord om ons allemaal te komen redden

Uiteindelijk heb je een pen nodig

Onze gemeenschappelijke grond

Terwijl we verdrinken, Oh

Neem het roer over terwijl ik mezelf in de onderste koopjeskelder in de kelder schrijf

Nu ik terugkijk, heb ik een kooi voor mezelf gebouwd

En al die jaren later loop ik weg

Ik ga verder met alleen dit nummer

In een kapot cassettedeck dat alleen wordt afgespeeld

En terwijl ik de kustlijn uit het zicht zag verdwijnen

Ik lachte om de metafoor van mijn hele leven

'S Werelds mijn eigen depressielicht

Mijn woorden werden mijn vloek die ik nooit zou kunnen herschrijven