39 - Hangar

In the year of '39 assembled here the Volunteers

In the days when lands were few

Here the ship sailed out into the blue and sunny morn

The sweetest sight ever seen

And the night followed day

And the story tellers say

That the score brave souls inside

For many a lonely day sailed across the milky seas

Never looked back, never feared, never cried

Don’t you hear my call though you’re many years away

Don’t you hear me calling you

Write your letters in the sand

For the day I take your hand

In the land that our grandchildren knew

In the year of '39 came a ship in from the blue

The volunteers came home that day

And they bring good news of a world so newly born

Though their hearts so heavily weigh

For the earth is old and grey, little darling we’ll away

But my love this cannot be

For so many years have gone though I’m older but a year

Your mother’s eyes from your eyes cry to me

Don’t you hear my call though you’re many years away

Don’t you hear me calling you

Write your letters in the sand

For the day I take your hand

In the land that our grandchildren knew

Don’t you hear my call though you’re many years away

Don’t you hear me calling you

All your letters in the sand cannot heal me like your hand

For my life

Still ahead

Pity Me

In het jaar '39 verzamelden hier de vrijwilligers

In de tijd dat er maar weinig land was

Hier zeilde het schip de blauwe en zonnige morgen in

Het liefste gezicht ooit gezien

En de nacht volgde op de dag

En de verhalenvertellers zeggen

Dat de score dappere zielen van binnen is

Voor velen zeilde een eenzame dag over de melkachtige zeeën

Nooit achterom gekeken, nooit gevreesd, nooit gehuild

Hoor je mijn roep niet al ben je vele jaren weg

Hoor je me niet bellen?

Schrijf je brieven in het zand

Voor de dag dat ik je hand pak

In het land dat onze kleinkinderen kenden

In het jaar '39 kwam een ​​schip uit de lucht vallen

De vrijwilligers kwamen die dag thuis

En ze brengen goed nieuws van een wereld zo nieuw geboren

Hoewel hun hart zo zwaar weegt

Want de aarde is oud en grijs, kleine schat zullen we weggaan

Maar mijn liefste, dit kan niet zo zijn

Er zijn zoveel jaren verstreken, hoewel ik ouder ben maar een jaar

De ogen van je moeder uit je ogen huilen naar mij

Hoor je mijn roep niet al ben je vele jaren weg

Hoor je me niet bellen?

Schrijf je brieven in het zand

Voor de dag dat ik je hand pak

In het land dat onze kleinkinderen kenden

Hoor je mijn roep niet al ben je vele jaren weg

Hoor je me niet bellen?

Al je brieven in het zand kunnen me niet genezen zoals je hand

Voor mijn leven

Nog steeds vooruit

Heb medelijden met mij