The Prologue - Halsey

Two households, both alike in dignity

In fair Verona, where we lay our scene

From ancient grudge break to new mutiny

Where civil blood makes civil hands unclean

From forth the fatal loins of these two foes

A pair of star-cross'd lovers take their life;

Whose misadventured piteous overthrows

Do with their death bury their parents' strife

The fearful passage of their death-mark'd love

And the continuance of their parents' rage

Which, but their children’s end, nought could remove

Is now the two hours' traffic of our stage;

The which if you with patient ears attend

What here shall miss, our toil shall strive to mend

I am a child of a

Money hungry, prideful country

Grass is green and it’s always sunny

Hands so bloody, tastes like honey

I’m finding it hard to leave

I am a child of a

Money hungry, prideful country

Grass is green and it’s always sunny

Hands so bloody, tastes like honey

I’m finding it hard to leave

Twee huishoudens, beide even waardig

In het eerlijke Verona, waar we ons taferelen

Van oude wrokbreuk tot nieuwe muiterij

Waar burgerlijk bloed burgerlijke handen onrein maakt

Van daaruit de fatale lendenen van deze twee vijanden

Een paar door sterren gekruiste geliefden nemen hun leven;

Wiens ongelukkige jammerlijke omverwerpingen

Begraaf met hun dood de ruzie van hun ouders

De angstaanjagende passage van hun door de dood gemarkeerde liefde

En de voortzetting van de woede van hun ouders

Wat, behalve het einde van hun kinderen, niets kon verwijderen

Is nu de twee uur verkeer van ons podium;

De welke als u met geduldige oren aanwezig bent

Wat hier zal missen, zal ons zwoegen ernaar streven om te herstellen

Ik ben een kind van een

Geldhongerig, trots land

Gras is groen en het is altijd zonnig

Handen zo bloedig, smaken naar honing

Ik vind het moeilijk om te vertrekken

Ik ben een kind van een

Geldhongerig, trots land

Gras is groen en het is altijd zonnig

Handen zo bloedig, smaken naar honing

Ik vind het moeilijk om te vertrekken