Looking Glass - Hallows Eve

I left my home far behind, waved good-bye to my routine

One dusky hour’s drive north

I rode in man’s machine

Someplace in north’s wood

I felt that I would find

«There lies your reputation

And an honest measure of your worth»

This I have sought in quest

Since my long gone birth

Battling with my beasties

Has brought me to a truth

The sweeter the tongue

The sharper the tooth

I stepped forth on the Mother

In my search for light

Forgotten church to my left

The mansion to my right

Light showed through the windows

Of the house that I have known

So I had made this my guest

The scars of dusk had blown

There’s a man who carries his dreams

In a bag slung over his shoulder

No word could you understand

His bundleis as life’s boulders

So he bags his regrets

Into a bundle of sorrow

And carries them in hope

The hope of tomorrow

I left my bag out of sight

And sat by candle-light

Then I saw an apparition

Much to my own fright

I saw a compound

Of all that is unclean

Abnormal, detestable

The worst that I have seen

The ghoulish shade of decay

Putrid and antique

Unwholesome revelation

All that is bleak

A travesty of human shape

Upon bones of mold

Clothing disintegrating

The stench of the old

I know what I am

I am what I am

I stared into the glassy orbs

Which stared back at me

Then I had found my peace

I had found the key

I reached to touch the carrion

And it reached from the mass

To reveal to my fingers

Cold polished glass!

We tipped our hats

Good-Eve to the other

Picked up our bags

Waved good-bye to our brother

We’ll find the speck

Of truth in each riddle

And a looking-glass

Stuck in the middle

Wise one is master of the mind

Fool will be it’s slave

Me, I’m in the middle

Only a mirror, only a riddle

Imagine the dark obscure poet

Gliding through his night

Pausing to stare in from the out

He would enter, but outside he is lord

Imagine the pure beyond holy and evil

Watching, trying every extreme

With the calm knowledge

That he is colour and dance and saying

«There is no Renaissance

Only the ancients creating different lights»

Ik heb mijn huis ver achter me gelaten, afscheid genomen van mijn routine

Een schemerig uur rijden naar het noorden

Ik reed in de machine van de mens

Ergens in het bos van het noorden

Ik voelde dat ik zou vinden

"Daar ligt je reputatie"

En een eerlijke maatstaf voor uw waarde»

Hier heb ik naar gezocht

Sinds mijn lang geleden geboorte

Vechten met mijn beesten

Heeft me tot een waarheid gebracht

Hoe zoeter de tong

Hoe scherper de tand

Ik stapte voort op de Moeder

In mijn zoektocht naar licht

Vergeten kerk links van mij

Het landhuis aan mijn rechterkant

Licht kwam door de ramen

Van het huis dat ik ken

Dus ik had dit tot mijn gast gemaakt

De littekens van de schemering waren weggeblazen

Er is een man die zijn dromen draagt

In een tas die over zijn schouder hangt

Geen woord kon je begrijpen

Zijn bundel is als de rotsblokken van het leven

Dus hij pakt zijn spijt in

In een bundel van verdriet

En draagt ​​ze in de hoop

De hoop van morgen

Ik heb mijn tas uit het zicht gelaten

En zat bij kaarslicht

Toen zag ik een verschijning

Tot mijn grote schrik

Ik zag een verbinding

Van alles wat onrein is

Abnormaal, verfoeilijk

Het ergste dat ik heb gezien

De griezelige schaduw van verval

Verrot en antiek

Ongezonde openbaring

Dat is allemaal somber

Een travestie van menselijke gedaante

Op botten van schimmel

Kleding die uiteenvalt

De stank van het oude

Ik weet wat ik ben

Ik ben wie ik ben

Ik staarde in de glazige bollen

die me aanstaarde

Toen had ik mijn rust gevonden

Ik had de sleutel gevonden

Ik reikte om het aas aan te raken

En het kwam uit de massa

Om aan mijn vingers te onthullen

Koud gepolijst glas!

We hebben onze hoed getipt

Goedenavond voor de ander

Onze tassen opgehaald

Gezwaaid naar onze broer

We zullen het stipje vinden

Van de waarheid in elk raadsel

En een kijkglas

Vast in het midden

Wijze is meester van de geest

Dwaas zal zijn, het is slaaf

Ik, ik sta in het midden

Alleen een spiegel, alleen een raadsel

Stel je de donkere obscure dichter voor

Glijdend door zijn nacht

Pauzeren om van buiten naar binnen te kijken

Hij zou binnenkomen, maar buiten is hij heer

Stel je het pure voor voorbij heilig en kwaad

Kijken, elk uiterste proberen

Met de rustige kennis

Dat hij kleur en dans en gezegde is

«Er is geen Renaissance»

Alleen de ouden creëerden verschillende lichten»