Nell’aria - Hale

Ho aperto gli occhi stanotte e sono andato via

Correndo dietro alla luna dentro la sua scia

Ho abbandonato un ricordo e tutte le parole

Che poi tornano a casa quando sorge il sole

Nell’aria, il tuo profumo ritorna nell’aria

Lo sento addosso e non è primavera

Da quando tu te ne sei andata

E me lo porto in giro, ritorna quasi sempre all’improvviso

Tanto che ormai non metto neanche più il mio

Se addosso ho il tuo anche se non ci sei più

E gli addii più profondi non fanno rumore

Come una bomba che esplode sul fondo del mare Tornerà quella notte sotto un

cielo infinito

E mentre te lo indicavo tu guardavi il dito

Ci siamo fatti promesse e cosa ci è restato

La paura di averci e non aver tentato

Come un fiume che scorre e poi non trova il mare

Ho gridato un po' dentro e ti ho lasciata andare

Nell’aria, il tuo profumo ritorna nell’aria

Lo sento addosso e non è primavera

Da quando tu te ne sei andata

E me lo porto in giro, ritorna quasi sempre all’improvviso tanto che ormai non

metto neanche più il mio

Se addosso ho il tuo anche se non ci sei più

Ik opende mijn ogen vanavond en liep weg

Rennen achter de maan in haar kielzog

Ik heb een herinnering en alle woorden verlaten

Wie gaat er dan naar huis als de zon opkomt

In de lucht keert je parfum terug in de lucht

Ik voel het op mij en het is geen lente

Sinds je vertrok

En ik draag het rond, het komt bijna altijd plotseling terug

Zo erg zelfs dat ik de mijne nu niet eens meer draag

Als ik de jouwe draag, zelfs als je er niet meer bent

En het diepste afscheid maakt geen geluid

Als een bom die ontploft op de bodem van de zee, zal hij die nacht terugkeren onder a

oneindige lucht

En zoals ik het aangaf, je keek naar je vinger

We hebben beloftes gedaan en wat blijft er van ons over

De angst om ons te hebben en niet te hebben geprobeerd

Als een rivier die stroomt en dan de zee niet vindt

Ik schreeuwde een beetje van binnen en liet je gaan

In de lucht keert je parfum terug in de lucht

Ik voel het op mij en het is geen lente

Sinds je vertrok

En ik draag het rond, het komt bijna altijd plotseling terug, zozeer zelfs dat het nu niet meer doet

Ik zet de mijne niet eens meer

Als ik de jouwe draag, zelfs als je er niet meer bent