Yak Beni - Hakan Peker

Sancak Part.

İçimden geldi yaşım kadar şimdi yağmur yağsın durmadan.

Çünkü yağdıkça içime kan damlar, kimse kalmaz.

Al beni koy yerine.

Kendini yak ki düşün beni de.

Ben nefes almam hiç ağla diye.

Gitme ve üstüme bas yine de.

Herşeyden vazgeçip gidersem kendime ağlarım, sen bana küçük bir umut verirdin

ben se dünyaları.

Devrilmez dağları yok ettiğim rüyalarım.

Uyanmadan önceki gülümsemem küçük hatalarım.

Ümit bir tarladır, ekip biçersin kahrını.

Zaman zaman boş hayallerle kendini kandırıp.

Bütün ilk anların devamı gelir sanıp peşine koşanların farketmeden içine akar

kanları.

Gözümden düşen herşeyin yerine bir şarkı söyleyin.

En güzeli senden olsun söyle defalarca dinlerim.

— Defalarca dinledim;

hep aynı şarkı, aynı satırlar, sürekli aynı kadın.

Nasıl baktığının bir önemi yok der gibi baktıkça içim parçalanır sen kendini

sattıkça.

Ve senden kaçtıkça kendimi feda ettim, yüzüme bakıp yalan söylediğini içime

attıkça.

Nakarat.

(Sancak) Ben nasıl bakarım gözlerine?

Yerin altına girerim görme diye.

Baş ucumdaki boş kağıt işkence.

Ses etmeden uyurum senelerce.

Beni yak kendini de.

Şanışer Part.

Bir gece uyan resmime bak ya da ağla.

Kaybedip huzrunu dön dur yine.

Tam kalbinden vursunlar.

Yağsın yine dursun kar, olmasın nevruz yine.

Sevme beni bundan sonra.

Düşünmek herşeyi, düşünmek herşeyi yıkar.

Düşünce derdine bilirsin tek sorun çıkar.

Hepsi onun gözleri, hepsi saf temiz sıva.

Şimdi sonun yakın sen de onu affedip yıka.

İçinde fitne fesat, işinde doğru dürüst.

Demişti gitme be Sarp, kafamda bin bir hesap.

Laf anla işte ve yaz senin günlüğün bu.

Yarısı dolu bir bardak senin güldüğün gün.

Gerisi boş ya kime gidip anlatayım?

Ki yok bu yerde ağlayanım.

Kime gidip anlatayım?

Ki yok bu yerde ağlayanım.

Birinci günün sonu, savaşı kazandım.

İkinci günde düşmanım da yaralı azaldı.

Zamanım azaldı.

Sevgili hayatım, sağlıcakla kal.

Nakarat.(Sancak) Ben nasıl bakarım gözlerine?

Yerin altına girerim görme diye.

Baş ucumdaki boş kağıt işkence.

Ses etmeden uyurum senelerce.

Beni yak kendini de.

Sancak deel.

Het viel me net zo erg op als ik oud was, nu zou het non-stop moeten regenen.

Want als het regent, druppelt er bloed in mij en is er niemand meer.

Neem me, zet me in plaats daarvan.

Verbrand jezelf, denk ook aan mij.

Ik kan niet ademen omdat je nooit huilt.

Ga toch niet op me trappen.

Als ik alles opgaf en wegging, zou ik zelf huilen, je zou me een beetje hoop geven

ik ben de wereld.

Dromen van het vernietigen van onbeweeglijke bergen.

Mijn glimlach voordat ik wakker word, mijn kleine foutjes.

Hoop is een veld, je cultiveert het.

Soms bedriegt hij zichzelf met lege dromen.

Het stroomt in degenen die denken dat alle eerste momenten zullen doorgaan zonder het te beseffen.

hun bloed.

Zing een lied in plaats van alles wat uit mijn ogen viel.

Zeg me dat het beste van jou is, ik zal er vaak naar luisteren.

— Ik heb er vaak naar geluisterd;

altijd hetzelfde liedje, dezelfde regels, altijd dezelfde vrouw.

Als ik ernaar kijk alsof het niet uitmaakt hoe je eruit ziet, breekt mijn hart.

zoals je verkoopt.

En toen ik van je wegrende, offerde ik mezelf op, ik keek naar mijn gezicht en realiseerde me dat je loog.

als je gooit.

Refrein.

(Sancak) Hoe kan ik in je ogen kijken?

Ik ga ondergronds zodat je het kunt zien.

Het blanco papier op mijn bed is een marteling.

Ik slaap al jaren zonder geluid.

Verbrand mij zelf ook.

Shaniser-onderdeel.

Op een nacht wakker worden, naar mijn foto kijken of huilen.

Verlies je rust en stop weer.

Laat ze je recht in het hart raken.

Laat het weer regenen, laat het sneeuwen, geen Nevruz weer.

hou van mij vanaf nu.

Denken vernietigt alles, denken vernietigt alles.

Je kent de moeite van het denken, alleen het probleem komt eruit.

Al zijn ogen, allemaal puur schoon gips.

Nu het einde nabij is, vergeef je hem en was je.

Verstoring in hem, fatsoenlijk in zijn werk.

Hij zei, ga niet, Sarp, duizend-en-een berekeningen in mijn hoofd.

Doe het rustig aan en schrijf, dit is je dagboek.

Een glas halfvol is de dag dat je lachte.

De rest is leeg, wie moet ik het gaan vertellen?

Er is niemand die hier huilt.

Wie moet ik gaan vertellen?

Er is niemand die hier huilt.

Aan het eind van de eerste dag won ik de oorlog.

Op de tweede dag raakte ook mijn vijand gewond.

Mijn tijd raakt op.

Mijn lieve leven, blijf veilig.

Refrein (Sancak) Hoe kan ik in je ogen kijken?

Ik ga ondergronds zodat je het kunt zien.

Het blanco papier op mijn bed is een marteling.

Ik slaap al jaren zonder geluid.

Verbrand me zelf.