The Tale Of A Nocturnal Empress - Hades

The wolves howled at the moon

That chilly autumn night

And cold winds whispered through

The scattered leaves

When the first light from

A late, yet crimson dawn

Shined through the morning mist…

She was dead… and so reborn

Caught in a web of silver beams

Thrown from an ocean of stars

A sea that from now, always

Shall haunt her existence

She exists only in darkness

She feeds from the vain of

An innocent child

Yet she is strong

Unbound by the chains of

Mortality

Sometimes under

The ocean of stars

She gazes at the black horizon

Wistful thoughts of death

She wish for sleep

She has no quest

Just an eternal lust for blood

Always walk alone — eternally!

She is the eye of the raven

She is the ear of the wolf

She is mockery it self

Of the holy trinity

She is the pleasure concived

From your pain

The empress of nocturnals

Thou shalt fear

And thou shalt serve

And thou shalt… die

In her embracing kiss of death

De wolven huilden naar de maan

Die kille herfstnacht

En koude wind fluisterde door

De verspreide bladeren

Wanneer het eerste licht van

Een late, maar vuurrode dageraad

Schitterde door de ochtendmist...

Ze was dood... en dus herboren

Gevangen in een web van zilveren stralen

Uit een oceaan van sterren gegooid

Een zee die vanaf nu, altijd

Zal haar bestaan ​​achtervolgen

Ze bestaat alleen in de duisternis

Ze voedt zich tevergeefs

Een onschuldig kind

Toch is ze sterk

Niet gebonden door de ketens van

Sterfte

soms onder

De oceaan van sterren

Ze staart naar de zwarte horizon

Weemoedige gedachten aan de dood

Ze wenst slaap

Ze heeft geen queeste

Gewoon een eeuwige lust naar bloed

Loop altijd alleen - voor altijd!

Ze is het oog van de raaf

Ze is het oor van de wolf

Ze bespot het zelf

Van de heilige drie-eenheid

Zij is het plezier dat is bedacht

Van jouw pijn

De keizerin van de nachtdieren

Gij zult vrezen

En gij zult dienen

En je zult... sterven

In haar omhelzende kus des doods