The Ballad of Mary - Grave Digger

My fingers touch the solid stones

Strong and cold, they keep me from home

Imprisoned like a wingless dove

Far away from the land I love

Lonely days count lonely years

I have cried a thousand tears

All that I tried to gain

Is lost the effort was in vain

At Carberry hill I lost my crown

My husband fled my luck went down

In England’s hands I fell

18 years a living hell

The Scottish crown belongs to me

Yet I’m bound I can not flee

With iron claws England holds tight

All is lost no chance to fight

Silence — Silence Everywhere

Cold walls are my reward

Loneliness engulfs my soul

I’ve been true i gave my heart

Stained tears i cried

I long to be free again

To walk in peace again

Scotland cries her queen is lost

Agony’s her friend again

Mijn vingers raken de massieve stenen

Sterk en koud, ze houden me van huis

Gevangen als een vleugelloze duif

Ver weg van het land waar ik van hou

Eenzame dagen tellen eenzame jaren

Ik heb duizend tranen gehuild

Alles wat ik probeerde te winnen

Is verloren, de moeite was tevergeefs

Op Carberry Hill verloor ik mijn kroon

Mijn man is gevlucht, mijn geluk is ten onder gegaan

In de handen van Engeland viel ik

18 jaar een hel

De Schotse kroon is van mij

Toch ben ik gebonden, ik kan niet vluchten

Met ijzeren klauwen houdt Engeland zich stevig vast

Alles is verloren, geen kans om te vechten

Stilte — overal stilte

Koude muren zijn mijn beloning

Eenzaamheid overspoelt mijn ziel

Ik ben waar geweest, ik heb mijn hart gegeven

Gevlekte tranen die ik heb gehuild

Ik verlang ernaar weer vrij te zijn

Om weer in vrede te wandelen

Schotland huilt haar koningin is verloren

Agony is weer haar vriend