Let It Grow - Grateful Dead

Morning comes, she follows the path to the river shore

Lightly sung, her song is the latch on the morning’s door

See the sun sparkle in the reeds, silver beads, pass into the sea

She comes from a town where they call her the woodcutter’s daughter

She’s brown as the bank where she kneels down to gather her water

And she bears it away with a love that the river has taught her

Let it flow, let it flow, wide and clear

Round and round, the cut of the plow in the furrowed field

Seasons round, the bushels of corn and the barley meal

Broken ground, open and beckoning to the spring

Black dirt live again

The plowman is broad as the back of the land he’s sowing

As he dances the circular track of the plow ever knowing

That the work of his days measures more than the planting and growing

Let it grow, let it grow, greatly yield

What shall we say, shall we call it by a name?

As well to count the angels dancing on a pin

Water bright as the sky from which it came

And the name is on the earth that takes it in

We will not speak but stand inside the rain

And listen to the thunder shout, «I am!

I am!

I am!

I am!»

So it goes, we make what we make since the world began

Nothing more, the love of the women, the work of man

Seasons round, creatures great and small

Up and down as we rise and fall

What shall we say, shall we call it by a name?

As well to count the angels dancing on a pin

Water bright as the sky from which it came

And the name is on the earth that takes it in

We will not speak but stand inside the rain

And listen to the thunder shout, «I am!

I am!

I am!

I am!»

De ochtend komt, ze volgt het pad naar de oever van de rivier

Licht gezongen, haar lied is de klink op de deur van de ochtend

Zie de zon schitteren in het riet, zilveren kralen, ga de zee in

Ze komt uit een stad waar ze haar de dochter van de houthakker noemen

Ze is zo bruin als de oever waar ze knielt om haar water te halen

En ze draagt ​​het weg met een liefde die de rivier haar heeft geleerd

Laat het stromen, laat het stromen, breed en duidelijk

Rond en rond, de snede van de ploeg in het gegroefde veld

Seizoenen rond, de schepels van maïs en het gerstmeel

Gebroken grond, open en wenkend naar de lente

Zwart vuil leeft weer

De ploeger is zo breed als de achterkant van het land dat hij zaait

Terwijl hij het cirkelvormige spoor van de ploeg danst, wetende

Dat het werk van zijn tijd meer meet dan het planten en groeien

Laat het groeien, laat het groeien, veel opleveren

Wat zullen we zeggen, zullen we het bij een naam noemen?

Ook om de engelen te tellen die op een speld dansen

Water zo helder als de lucht waaruit het kwam

En de naam is op de aarde die het opneemt

We zullen niet praten, maar in de regen staan

En luister naar de donder die roept: «Ik ben!

Ik ben!

Ik ben!

Ik ben!"

Zo gaat het, we maken wat we maken sinds de wereld begon

Niets meer, de liefde van de vrouwen, het werk van de man

Seizoenen rond, wezens groot en klein

Op en neer terwijl we stijgen en dalen

Wat zullen we zeggen, zullen we het bij een naam noemen?

Ook om de engelen te tellen die op een speld dansen

Water zo helder als de lucht waaruit het kwam

En de naam is op de aarde die het opneemt

We zullen niet praten, maar in de regen staan

En luister naar de donder die roept: «Ik ben!

Ik ben!

Ik ben!

Ik ben!"