Clementine - Grateful Dead

Chopped olive sandwiches, roses and wine

Cold ripe persimmons, my sweet Clementine

There’s a chill in the meadow, of bottomless time

I go on, I go on, I cannot fill my cup

There’s a hole in the bottom, the spring has dried up

I run through the forests of linear time

Chop through the branches and cut through the vines

I’ll be back in a moment, though it may take me years

In the lava rock canyons corroded with fears

Of corruptible bodies and grief beyond tears

I’ll go on till I hear the sweet voices behind

That I’ve left for the comfort of cold Clementine

This is the 2 Feb 1968 version:

Chopped olive sandwiches, roses and wine

Red ripe persimmons, my sweet Clementine (note 1)

I go on, I go on, I can’t fill my cup

There’s a hole in the bottom, the well has dried up

I run through the forest, I cut past the vine

Head through the thickets of linear time

(A field full) of voices, sweet voices behind (note 2)

I’ve left for the comfort of cold Clementine

Notes

(1) the 20 Jan 1968 version is «Cold ripe persimmons»

(2) the 23 Jan 1968 version is «…never was mine»

The 20 Jan 1968 version is essentially the same as the 2 Feb one,

but with the first verse only.

The 23 Jan 1968 version has Jerry singing the

first verse, then repeating the first two lines of the first verse,

followed by the third and fourth lines of the second verse

The 26 Jan 1969 version is a more complete one:

Chopped olive sandwiches, roses and wine

Cold ripe persimmons, my sweet Clementine

There’s a chill in the meadow of bottomless time

I go on, I go on, I can’t fill my cup

There’s a hole in the bottom, the spring has dried up

Just a thought for the moment, it never was mine

Just like a (fat through) and cut past the vines

I run through the forests of linear time

I go on, I go on, I can’t fill my cup

I go on, I go on, though it might take me years

In the lava rock canyons all corroded with fears

Corruptible bodies and grief beyond tears

I go on till I hear the sweet voices behind

That I’ve left for the comfort of cold Clementine

Gehakte olijvensandwiches, rozen en wijn

Koude, rijpe dadelpruimen, mijn lieve Clementine

Er is een kilte in de wei, van bodemloze tijd

Ik ga door, ik ga door, ik kan mijn kopje niet vullen

Er zit een gat in de bodem, de bron is opgedroogd

Ik ren door de bossen van lineaire tijd

Hak door de takken en snijd door de wijnstokken

Ik ben zo terug, hoewel het jaren kan duren

In de lavasteen ravijnen verroest door angsten

Van vergankelijke lichamen en verdriet voorbij tranen

Ik ga door tot ik de lieve stemmen erachter hoor

Dat ik ben vertrokken voor de troost van de koude Clementine

Dit is de versie van 2 februari 1968:

Gehakte olijvensandwiches, rozen en wijn

Rode rijpe dadelpruimen, mijn lieve Clementine (noot 1)

Ik ga door, ik ga door, ik kan mijn kopje niet vullen

Er zit een gat in de bodem, de put is opgedroogd

Ik ren door het bos, ik sla langs de wijnstok

Ga door het struikgewas van lineaire tijd

(Een veld vol) stemmen, lieve stemmen erachter (noot 2)

Ik ben vertrokken voor de troost van de koude Clementine

Notities

(1) de versie van 20 januari 1968 is «Koud rijpe dadelpruimen»

(2) de versie van 23 januari 1968 is "... was nooit van mij"

De versie van 20 januari 1968 is in wezen hetzelfde als die van 2 februari,

maar alleen met het eerste couplet.

In de versie van 23 januari 1968 zingt Jerry de

eerste couplet, herhaal dan de eerste twee regels van het eerste couplet,

gevolgd door de derde en vierde regel van het tweede couplet

De versie van 26 januari 1969 is een completere versie:

Gehakte olijvensandwiches, rozen en wijn

Koude, rijpe dadelpruimen, mijn lieve Clementine

Er is een kilte in de wei van de bodemloze tijd

Ik ga door, ik ga door, ik kan mijn kopje niet vullen

Er zit een gat in de bodem, de bron is opgedroogd

Gewoon een gedachte voor het moment, het was nooit van mij

Net als een (vet door) en snijd voorbij de wijnstokken

Ik ren door de bossen van lineaire tijd

Ik ga door, ik ga door, ik kan mijn kopje niet vullen

Ik ga door, ik ga door, hoewel het misschien jaren duurt

In de lavarotsen ravijnen allemaal verroest door angsten

Vergankelijke lichamen en verdriet voorbij tranen

Ik ga door totdat ik de lieve stemmen erachter hoor

Dat ik ben vertrokken voor de troost van de koude Clementine