Nightmare - Gothminister

When I was a child, I used to live across the street

From here, on those sleepless nights a faint bell and a

Harsh cough filled the air

Nothing will remain

He will ease you from your pain

If you shall reign this world

Embrace your nightmare

They said he once rose from the earth

To help people die, to resurrect and join his

Army of walking undead

He will case you from your pain

If you shall get your revenge in the end

He was a lunatic from my worst nightmares

They said he used to lure sleepless and unaware children

And in his dark cellar he would end their lives

Consume their brains, and thus reconquer the ability of being creative again

And to live happily as only a child can, in it’s pathetic fantasy world

On Sunday nights I often walk pass that old house, where I used to live as a

child

Last night, when I passed the house, I heard a faint sound of a bell in the wind

I was wondering if others also could hear it, that bell, and my harsh,

nagging cough that I can’t get rid of

Toen ik een kind was, woonde ik aan de overkant van de straat

Vanaf hier, op die slapeloze nachten een zwakke bel en een

Harde hoest vulde de lucht

Niets zal blijven

Hij zal je van je pijn verlossen

Als je deze wereld zult regeren

Omarm je nachtmerrie

Ze zeiden dat hij ooit van de aarde was opgestaan

Om mensen te helpen sterven, om te herrijzen en zich bij zijn te voegen

Leger van wandelende ondoden

Hij zal je beschermen tegen je pijn

Als je uiteindelijk je wraak krijgt

Hij was een gek uit mijn ergste nachtmerries

Ze zeiden dat hij slapeloze en onbewuste kinderen lokte

En in zijn donkere kelder zou hij hun leven beëindigen

Consumeer hun hersens en herover zo het vermogen om weer creatief te zijn

En om gelukkig te leven zoals alleen een kind dat kan, in zijn zielige fantasiewereld

Op zondagavond loop ik vaak langs dat oude huis, waar ik vroeger woonde als een...

kind

Gisteravond, toen ik langs het huis liep, hoorde ik een zwak geluid van een bel in de wind

Ik vroeg me af of anderen het ook konden horen, die bel, en mijn harde,

zeurende hoest waar ik niet vanaf kan komen