Nervous Gibbering Wreck - Gorerotted

Darkness descends on my world once again

Straining to see the truth in front of me

Clawing through broken glass, tears and cuts

Floor drenched in death screaming in agony

Faces surround me cold and dead

Gazing into nowhere, filling me with hellish dread

Spellbound by malice paranoid and cold

The living dead sit quiet filled with black blood

With ravenous vermin gnawing flesh

The hunger returns for the sustenance that I dread

Racing through my veins with a vengeance so cold

Feeling like god rising above this world

I wake up fast with the fear of all fears

The horror of all horrors, making no sense of it all

Send me back up, to the place that I belong

I’ve known you too well, and for far too long

Feeding you death, a white god-send

The spirits beckon as they claw throughout your mind

Spiralling up, never wanting it to end

Enlightenment comes, spiritually transformed

Dragged back down, the room closes in

Unable to speak, unsettled and grim

Alone in the dark, unable to stop

Thirsting for more, self destruction as art

A nervous gibbering wreck curled up in a ball

Lonely and shivering making no sense of it all

Sweating and pale, the bodies arise

Hungering for more, giving up on life

I wake up fast with the fear of all fears

The horror of all horrors, making no sense of it all

Send me back up, to the place that I belong

I’ve known you too well, and for far too long

A nervous gibbering wreck curled up in a ball

Lonely and shivering making no sense of it all

Sweating and pale, the bodies arise

Hungering for more, giving up on life

De duisternis daalt opnieuw over mijn wereld

Spannend om de waarheid voor me te zien

Klauwen door gebroken glas, tranen en snijwonden

Vloer doordrenkt van dood schreeuwend van pijn

Gezichten omringen me koud en dood

Starend in het niets, mij vullend met helse angst

Gefascineerd door boosaardigheid, paranoïde en koud

De levende doden zitten stil gevuld met zwart bloed

Met vraatzuchtig ongedierte dat aan vlees knaagt

De honger keert terug naar het voedsel waar ik bang voor ben

Racen door mijn aderen met een wraak zo koud

Het gevoel hebben dat God boven deze wereld uitstijgt

Ik word snel wakker met de angst voor alle angsten

De gruwel van alle gruwelen, er geen idee van hebben

Stuur me terug naar de plaats waar ik thuishoor

Ik ken je te goed en veel te lang

Je dood voeden, een witte godsgeschenk

De geesten wenken terwijl ze door je hoofd klauwen

Spiraalsgewijs omhooggaand, nooit willend dat het stopt

Verlichting komt, spiritueel getransformeerd

Terug naar beneden gesleept, de kamer sluit in

Niet in staat om te praten, onrustig en grimmig

Alleen in het donker, niet in staat om te stoppen

Honger naar meer, zelfvernietiging als kunst

Een nerveus brabbelend wrak opgerold in een bal

Eenzaam en bibberend zonder er iets van te begrijpen

Zwetend en bleek komen de lichamen omhoog

Honger naar meer, het leven opgeven

Ik word snel wakker met de angst voor alle angsten

De gruwel van alle gruwelen, er geen idee van hebben

Stuur me terug naar de plaats waar ik thuishoor

Ik ken je te goed en veel te lang

Een nerveus brabbelend wrak opgerold in een bal

Eenzaam en bibberend zonder er iets van te begrijpen

Zwetend en bleek komen de lichamen omhoog

Honger naar meer, het leven opgeven