Nothing - Golgotha

Being at the place of darkness

Where everything that exists, never is

Being in the place of inexistence

Where silence is everything

Where silence never stops

Being in a place I ignore

Where sadness dominates monotony

Where time?

hands

And I feel the impediment of taking out

The anguish that resounds in my inside

And I feel all his foundless madness

Which oppress me like a thousand gravities

And I feel more presence

That gets lost in the infinity (infinity)

I feel his torture in my being

I feel his screams in my mind

I feel his breath in my soul

I feel his look in my spirit

I try to cry and I have no eyes

I try to hear and I have no ears

I try to smell and I have no nose

I try to touch and I have no hands

I try to burst, and I have no body

I try to burst, and I have no body

I feel his torture in my being

I feel his screams in my mind

I feel his breath in my soul

I feel his look in my spirit

What’s the sense of this demented

Function which trapes me?

What’s the order of this puzzle

If none of us fits okay?

What’s the motive of this whole emptiness

If we don’t exist in any concrete point?

What’s the answer to everything

If I can’t even make

Make a question?

All these pleasures, refused

All these sacrifices, in vain

All these prays, with no destiny

All these penances, absurd

All these abstinences

To get a beyond

From the plenty grace

And above all these

Fears to an inexistent God

For this Chaos

(This Chaos)

(This Chaos)

All these pleasures, refused

All these sacrifices, in vain

All these prays, with no destiny

All these penances, absurd

All these abstinences

To get a beyond

From the plenty grace

And above all these

Fears to an inexistent God

For this Chaos

(Yeah)

Is this perpetual night, perhaps my personal hell?

Maybe this perpetual night, bring a clear sunrise

Which let me see the sky, that I think I deserve

But until that moment I can only wait and reflect

About everything and nothing

And try to remember the mistakes

That confined me to utter obscurity

Op de plaats van duisternis zijn

Waar alles wat bestaat, nooit is

In de plaats van niet-bestaan ​​zijn

Waar stilte alles is

Waar stilte nooit stopt

Op een plek zijn die ik negeer

Waar verdriet de eentonigheid domineert

Waar tijd?

handen

En ik voel de belemmering om uit te gaan

De angst die in mijn binnenste weerklinkt

En ik voel al zijn zinloze waanzin

Die me onderdrukken als duizend zwaartekrachten

En ik voel meer aanwezigheid

Dat gaat verloren in de oneindigheid (oneindig)

Ik voel zijn marteling in mijn wezen

Ik voel zijn geschreeuw in mijn gedachten

Ik voel zijn adem in mijn ziel

Ik voel zijn blik in mijn geest

Ik probeer te huilen en ik heb geen ogen

Ik probeer te horen en ik heb geen oren

Ik probeer te ruiken en ik heb geen neus

Ik probeer aan te raken en ik heb geen handen

Ik probeer te barsten en ik heb geen lichaam

Ik probeer te barsten en ik heb geen lichaam

Ik voel zijn marteling in mijn wezen

Ik voel zijn geschreeuw in mijn gedachten

Ik voel zijn adem in mijn ziel

Ik voel zijn blik in mijn geest

Wat is de zin van deze demente?

Functie die mij vasthoudt?

Wat is de volgorde van deze puzzel?

Als niemand van ons past, oké?

Wat is het motief van deze hele leegte?

Als we op geen enkel concreet punt bestaan?

Wat is het antwoord op alles?

Als ik het niet eens kan maken

Maak een vraag?

Al deze geneugten, geweigerd

Al deze offers, tevergeefs

Al deze gebeden, zonder lot

Al deze boetedoeningen, absurd

Al deze onthoudingen

Om verder te gaan

Van de overvloed genade

En vooral deze

Angsten voor een niet-bestaande God

Voor deze chaos

(Deze chaos)

(Deze chaos)

Al deze geneugten, geweigerd

Al deze offers, tevergeefs

Al deze gebeden, zonder lot

Al deze boetedoeningen, absurd

Al deze onthoudingen

Om verder te gaan

Van de overvloed genade

En vooral deze

Angsten voor een niet-bestaande God

Voor deze chaos

(Ja)

Is deze eeuwige nacht misschien mijn persoonlijke hel?

Misschien deze eeuwige nacht, breng een heldere zonsopgang

Waardoor ik de lucht kon zien, waarvan ik denk dat ik het verdien

Maar tot dat moment kan ik alleen maar afwachten en nadenken

Over alles en niets

En probeer de fouten te onthouden

Dat beperkte me tot totale onbekendheid