As the Reflection Slowly Fades - Goatwhore

I Have Seen Her Walking Upon… The Seas

Sinking In My Dreams Of Lust… Beyond Death I Shall Rise

Her Skin Is Pale As The August Moon… In The Shadows Of Dracul

Countess Of Ravens And Wolves… Shall Come To Me

Like The Widow In Black… Beneath A Veil Of Darkness

She Sleeps With The Corpse Of A Red Rose… Red Rose

Her Blood Is As The Midnight Skies… Bleeding Unto The Night

Flowing With Life To Breed Death… Death

Beneath A Veil Of Darkness

The Shadows Weep Silver Tears

Filling The Room With Depressive Sighs

Mourning Her Innocence With Lustful Fear

Lips Filled With The Loneliness Of Cold

As The Reflection Slowly Fades…

From Darkness She Whispers To Me

As The Reflection Slowly Fades…

From Darkness She Whispers To Me

Raised By The Sons Of Disease

Licking The Burns Of The Wicked’s Kisses

Driven By Lust To Destroy Feebled Men

Risen From The Burnt Dreams Of The Light

As The Reflection Slowly Fades…

From Darkness She Whispers To Me

As The Reflection Slowly Fades…

From Darkness She Whispers To Me

On Stormy Nights The Thunder Sighs

Pulsing Through My Blood Filled Veins

A Lover Once With Death

As I Gaze Upon The Night Skies

No Mortality Through Her Blackened Eyes

This Her Cursed Will, Forever To Betray

Turned The World Into Her Black Life

Cover The Earth With Her Burned Faith

Ik heb haar zien lopen op... de zeeën

Zinkend in mijn dromen van lust ... Voorbij de dood zal ik opstaan

Haar huid is bleek als de augustusmaan... In de schaduw van Dracul

Gravin van raven en wolven... zal naar me toe komen

Like The Widow In Black ... Beneath A Veil Of Darkness

Ze slaapt met het lijk van een rode roos... Rode roos

Haar bloed is als de nachtelijke hemel... Bloedend tot in de nacht

Vloeiend met het leven om de dood voort te brengen... de dood

Onder een sluier van duisternis

De schaduwen huilen zilveren tranen

De kamer vullen met depressieve zuchten

Rouw om haar onschuld met wellustige angst

Lippen gevuld met de eenzaamheid van de kou

Terwijl de reflectie langzaam vervaagt...

Van de duisternis fluistert ze naar mij

Terwijl de reflectie langzaam vervaagt...

Van de duisternis fluistert ze naar mij

Opgevoed door de zonen van de ziekte

De brandwonden van de kusjes van de boze likken

Gedreven door lust om zwakke mannen te vernietigen

Opgestaan ​​uit de verbrande dromen van het licht

Terwijl de reflectie langzaam vervaagt...

Van de duisternis fluistert ze naar mij

Terwijl de reflectie langzaam vervaagt...

Van de duisternis fluistert ze naar mij

Op stormachtige nachten zucht de donder

Pulserend door mijn met bloed gevulde aderen

Een minnaar eens met de dood

Terwijl ik naar de nachtelijke hemel staar

Geen sterfte door haar zwartgeblakerde ogen

Dit is haar vervloekte wil, voor altijd om te verraden

Veranderde de wereld in haar zwarte leven

Bedek de aarde met haar verbrande geloof