Severed from the Self - Glorior Belli

Fractured delight, the spirit bends

Still this body never breathed

Affected glimpses, behind my lonely hill of strangeled shadows

Have fled.

With voiceless words attached

A stillness to which no silence can compare

Though as the crack subsides, and dies the self within

An atrocious pain rises

It writhes!

It writhes with mortal pangs

And seraphs sob at Satan’s fangs, in human gore imbued

Now are thoughts thou shalt not banish

Now are visions never to vanish:

Through chaos His light occurs still

Severance to thy damnation shall seem

As a blood-red fever burning

Which would cling to Thee forever

Affected beliefs, behind my lonely hill of strangeled shadows

Arise.

With vicious words attached

An ode to which nothing can compare

Gebroken genot, de geest buigt

Toch ademde dit lichaam nooit

Aangetaste glimpen, achter mijn eenzame heuvel van verstikte schaduwen

Ben gevlucht.

Met stemloze woorden bijgevoegd

Een stilte waarmee geen enkele stilte kan vergelijken

Hoewel als de barst verdwijnt en het zelf binnenin sterft

Een afschuwelijke pijn stijgt op

Het kronkelt!

Het kronkelt van dodelijke pijnen

En serafs snikken bij satans hoektanden, in menselijk bloed doordrenkt

Nu zijn gedachten die u niet zult verbannen

Visioenen zullen nooit meer verdwijnen:

Door chaos komt Zijn licht nog steeds

Afscheid van uw verdoemenis zal lijken

Als een brandende bloedrode koorts

die zich voor altijd aan U zou vastklampen

Beïnvloede overtuigingen, achter mijn eenzame heuvel van verstikte schaduwen

Sta op.

Met gemene woorden erbij

Een ode waarmee niets te vergelijken is