ACT THREE: E lucevan le stelle (Cavaradossi) - Giuseppe Di Stefano, Victor De Sabata, Orchestra Del Teatro Alla Scala, Milano

E lucevan le stelle,

E olezzava la terra

Stridea l’uscio dell’orto,

E un passo sfiorava la rena.

Entrava ella, fragrante,

Mi cadea fra le braccia.

Oh!

dolci baci, o languide carezze,

Mentr’io fremente le belle forme discogliea dai veli!

Svani per sempre il sogno mio d’amore…

L’ora e fuggita e muoio disperato!

E non ho amato mai tanto la vita!

How the stars seemed to shimmer,

The sweet scents of the garden,

How the creaking gate whispered,

And a footstep skimmed over the sand,

How she then entered, so fragrant,

And then fell into my two arms!

Ah sweetest of kiss, languorous caresses,

While I stood trembling, searching her features

Concealed by her mantle.

my dreams of pure love,

Forgotten forever!

all of it’s gone now!

I die hopeless, despairing, and never before

Have I loved life like this!

E lucevan le stelle,

E olezzava la terra

Stridea l'uscio dell'orto,

E un passo sfiorava la rena.

Entrava ella, geurig,

Mi cadea fra le braccia.

Oh!

dolci baci, o languide carezze,

Mentr'io freemente le belle forme discogliea dai veli!

Svani per sempre il sogno mio d'amore...

L'ora e fuggita e muoio disperato!

E non ho amato mai tanto la vita!

Hoe de sterren leken te glinsteren,

De zoete geuren van de tuin,

Hoe de krakende poort fluisterde,

En een voetstap scheerde over het zand,

Hoe ze toen binnenkwam, zo geurig,

En viel toen in mijn twee armen!

Ach liefste kus, smachtende liefkozingen,

Terwijl ik stond te trillen, haar gelaatstrekken zoeken

Verborgen door haar mantel.

mijn dromen van pure liefde,

Voor altijd vergeten!

alles is nu weg!

Ik sterf hopeloos, wanhopig en nooit eerder

Heb ik zo van het leven gehouden!