Maggot Hatchery - Ghoul

Out on the bog sits a mouldy old shack

A graveyard out front and a swamp in the back

The creature who lives there personifies death

She’ll curdle your blood with the smell of her breath

Wrapped up in rags and a tattered old hood

She walks with a cane made of twisted black wood

A feared necromancer and caster of curses

She really enjoys putting people in hearses

Blessed with a face that can drive men insane

A body by joke and a sinister brain

Her feet can peel wallpaper when they’re exposed

Gangrene and fungus infesting her toes

She spends all her evenings creating disease

Conjuring larvae and maggots to please

Enormous pupae she constantly breeds

On disinterred bodies they suckle and feed

A larval sack she did dismiss

It crawled into a drainage ditch

Once underground it carried on

No one noticed that it was gone

Down in the sewer this maggot had fun

Eating the rats was it’s job number one

It terrorized rodents and left them in tatters

The flesh of the beasts made it all the more fatter

Bones it did crunch and then cartilege munched

The slimy invertebrate sloppily lunched

It’s tubular mass through the sewers did squirm

A limb-ripping, flesh-tearing, many-toothed worm

With palpitating skin in gelatinous mounds

It made it’s way through Creepsylvania’s grounds

Seeking the filth by which it was sustained

The Swamp Hag had this maggot very well trained

Finding a coffin that was plentifully plugged

The corpse was devoured by the glistening slug

Rot and decay it ingested with zeal

As long as it knew that it had a next meal

Feasting on the bloated dead

Stiffs enveloped foot to head

Vomiting acid into the crypts

To gorge on all the parts that dripped

Tomb after tomb it slowly creeped

As we watched our food sources deplete

It tunneled into our practice space

And listened as we moshed the place

Into the sewer it escaped

It’s casing held a human shape

A squalling lump all set to burst

This town has not yet seen the worst

Op het moeras staat een beschimmelde oude hut

Een kerkhof aan de voorkant en een moeras aan de achterkant

Het wezen dat daar leeft, personifieert de dood

Ze zal je bloed doen stollen met de geur van haar adem

Gewikkeld in lompen en een gescheurde oude kap

Ze loopt met een wandelstok van gedraaid zwart hout

Een gevreesde necromancer en vloekenaar

Ze vindt het erg leuk om mensen in lijkwagens te stoppen

Gezegend met een gezicht dat mannen gek kan maken

Een lichaam voor de grap en een sinister brein

Haar voeten kunnen behang loslaten als ze worden blootgesteld

Gangreen en schimmel besmetten haar tenen

Ze brengt al haar avonden door met het creëren van ziekte

Larven en maden oproepen om te behagen

Enorme poppen die ze constant fokt

Op opgegraven lichamen zogen en eten ze

Een larvenzak die ze heeft afgewezen

Het kroop in een afwateringsgreppel

Eenmaal ondergronds ging het door

Niemand heeft gemerkt dat het weg was

Beneden in het riool had deze made plezier

De ratten opeten was hun taak nummer één

Het terroriseerde knaagdieren en liet ze aan flarden achter

Het vlees van de beesten maakte het des te vetter

Botten het kraakte en daarna kauwde het op het kraakbeen

De slijmerige ongewervelde heeft slordig geluncht

Het is buisvormige massa door de riolen kronkelde

Een ledemaat scheurende, vleesverscheurende, veeltandige worm

Met een palpiterende huid in geleiachtige terpen

Hij baande zich een weg door het terrein van Creepsylvania

Op zoek naar de vuiligheid waardoor het werd in stand gehouden

De Swamp Hag had deze made zeer goed getraind

Een kist vinden die overvloedig was verstopt

Het lijk werd verslonden door de glinsterende slak

Rot en verval het met ijver ingenomen

Zolang het wist dat het een volgende maaltijd had

Feesten op de opgeblazen doden

Stijfjes omhuld van voet tot hoofd

Zuur overgeven in de crypten

Om alle delen op te ruimen die druppelden

Graf na graf kroop langzaam

Terwijl we zagen hoe onze voedselbronnen uitgeput raakten

Het tunnelde onze oefenruimte binnen

En luisterde terwijl we de plek mosden

Het ontsnapte in het riool

De behuizing had een menselijke vorm

Een krijsende bult die helemaal klaar is om te barsten

Deze stad heeft het ergste nog niet meegemaakt