The Silhouette - Ghost Iris

Inseparable beings of affection

That were never meant to be

Volcanic voices of exploding light

Pleads us to cease

Volcanic voices, exploding lights

Volcanic voices pleads us to cease

The force draws us nearer

Magnetically

Our scars adorn the impending disaster

A silhouette of past times

That surely reminds me of you

And then we were entangled

A devotion so grand and so true

But we are indifferent and deafened

But we are empowered by empathy

And lack of sleep

The force draws us nearer

Indefinitely on a tether

Our scars adorn the impending disaster

A unity of mourning truthfully

The output of two people

Can never be too peaceful

The force draws us nearer

Magnetically close together

A silhouette that surely reminds me of you

Because we were devoted to something

So grand and so true

So grand and so true.

Onafscheidelijke wezens van genegenheid

Dat was nooit bedoeld

Vulkanische stemmen van exploderend licht

Beveelt ons om te stoppen 

Vulkanische stemmen, exploderende lichten

Vulkanische stemmen smeken ons om te stoppen

De kracht trekt ons dichterbij

Magnetisch

Onze littekens sieren de naderende ramp

Een silhouet van vervlogen tijden

Dat doet me zeker aan jou denken

En toen waren we verstrikt

Een toewijding zo groots en zo waar

Maar we zijn onverschillig en doof

Maar we worden gesterkt door empathie

En gebrek aan slaap

De kracht trekt ons dichterbij

Voor onbepaalde tijd aan een ketting

Onze littekens sieren de naderende ramp

Een eenheid van eerlijk rouwen

De output van twee mensen

Kan nooit te vredig zijn

De kracht trekt ons dichterbij

Magnetisch dicht bij elkaar

Een silhouet dat me zeker aan jou doet denken

Omdat we aan iets toegewijd waren

Zo groots en zo waar

Zo groots en zo waar.