Self absorbed - GG Allin

As I walk the blood soiled path

Of my cosmopolitan existence

I abscond to the inner fractions of my

Internal

External

Opened up and bleeding lacerations

Walking alone I contain my death and dangerous desire

Ablaze my ultimate consummation

I condiscern the collision of life and suicide

Through confrontational dogmatic rituals

Of my burning under flesh

We are all dog meat on the bones of ashes

I am introverted first and utmost

I discard conventional behavior

The one man army from within shoots out

From the descending elevators

Of my ever expanding brain map

I shall proceed to arbitrate the ways in which

I shower the fragments of my corpse with lead

Further puking the phlegm through conduit intestines

On the rusted edge of an instant plunge

Deep digging

Tearing to explore new openings

Of our interior depths of punctured skin spiders

Digress with me

As I have become the trail of mutilation

Towards destruction and evil for all

Follow closely the depths of my empathy

We the arbitrary souls of our own temples need nobody

My self structured mind will take course my passion

To the battlefield of elasticated hands

Reaching out to suffocate the closing air passages

Of passers by

Terwijl ik het met bloed besmeurde pad bewandel

Van mijn kosmopolitische bestaan

Ik duik onder naar de binnenste fracties van mijn

intern

extern

Opengereten en bloedende snijwonden

Als ik alleen loop, beperk ik mijn dood en gevaarlijke verlangen

In vuur en vlam mijn ultieme voleinding

Ik beschouw de botsing van leven en zelfmoord

Door confronterende dogmatische rituelen

Van mijn branden onder het vlees

We zijn allemaal hondenvlees op de botten van as

Ik ben in de eerste plaats introvert

Ik negeer conventioneel gedrag

Het eenmansleger van binnen schiet eruit

Van de dalende liften

Van mijn steeds groter wordende hersenkaart

Ik zal overgaan tot arbitrage op de manieren waarop:

Ik overlaad de fragmenten van mijn lijk met lood

Verder kotsen van het slijm door de leidingdarmen

Op de verroeste rand van een onmiddellijke duik

Diep graven

Scheuren om nieuwe openingen te ontdekken

Van onze innerlijke diepten van doorboorde huidspinnen

Dwaal met mij af

Omdat ik het spoor van verminking ben geworden

Op weg naar vernietiging en kwaad voor iedereen

Volg de diepten van mijn empathie op de voet

Wij, de willekeurige zielen van onze eigen tempels, hebben niemand nodig

Mijn zelfgestructureerde geest volgt mijn passie

Naar het slagveld van elastische handen

Uitreiken om de sluitende luchtkanalen te verstikken

Van voorbijgangers