A Nightingale Sang In Berkeley Square - George Shearing, Niels-Henning Ørsted Pedersen, Louis Stewart

When two lovers meet in Mayfair, so the legends tell,

Songbirds sing;

winter turns to spring.

Every winding street in Mayfair falls beneath the spell.

I know such enchantment can be, 'cos it happened one evening to me:

That certain night, the night we met,

There was magic abroad in the air,

There were angels dining at the Ritz,

And a nightingale sang in Berkeley Square.

I may be right, I may be wrong,

But I’m perfectly willing to swear

That when you turned and smiled at me

A nightingale sang in Berkeley Square.

The moon that lingered over London town,

Poor puzzled moon, he wore a frown.

How could he know we two were so in love?

The whole darn world seemed upside down

The streets of town were paved with stars;

It was such a romantic affair.

And, as we kissed and said 'goodnight',

A nightingale sang in Berkeley Square

When dawn came stealing up all gold and blue

To interrupt our rendezvous,

I still remember how you smiled and said,

«Was that a dream or was it true?»

Our homeward step was just as light

As the tap-dancing feet of Astaire

And, like an echo far away,

A nightingale sang in Berkeley Square

I know 'cos I was there,

That night in Berkeley Square

Wanneer twee geliefden elkaar ontmoeten in Mayfair, zo vertellen de legendes,

Zangvogels zingen;

de winter verandert in de lente.

Elke kronkelende straat in Mayfair raakt betoverd.

Ik weet dat zo'n betovering kan zijn, want het overkwam mij op een avond:

Die bepaalde nacht, de nacht dat we elkaar ontmoetten,

Er was magie in het buitenland in de lucht,

Er waren engelen aan het dineren in het Ritz,

En een nachtegaal zong op Berkeley Square.

Ik kan gelijk hebben, ik kan ongelijk hebben,

Maar ik ben perfect bereid om te zweren

Dat toen je je omdraaide en naar me glimlachte

Een nachtegaal zong op Berkeley Square.

De maan die bleef hangen boven de stad Londen,

Arme verbaasde maan, hij fronste zijn wenkbrauwen.

Hoe kon hij weten dat we twee zo verliefd waren?

De hele verdomde wereld leek op zijn kop

De straten van de stad waren geplaveid met sterren;

Het was zo'n romantische aangelegenheid.

En terwijl we kusten en 'welterusten' zeiden,

Een nachtegaal zong in Berkeley Square

Toen de dageraad kwam en al het goud en blauw stal

Om ons rendez-vous te onderbreken,

Ik herinner me nog hoe je lachte en zei:

"Was dat een droom of was het waar?"

Onze stap naar huis was net zo licht

Als de tapdansende voeten van Astaire

En, als een echo ver weg,

Een nachtegaal zong in Berkeley Square

Ik weet het, want ik was daar,

Die avond in Berkeley Square