I Just Got Tired Of Being Poor - George Jones

My life with trouble goes back to the candy

That I stole from Jessie Walker’s country store

A penny seperated me from choosing sides with honesty

And I just got tired of being poor

Some folks eat their supper off of silver

And the only world they’ll ever know is wealth

But I can’t blame the rich folks for these big stone walls

This prison is the doings of myself

Freedom ran away from me at twenty-three

I broke the lock on one to many doors

My hungry hands would not behave

When they got close to things they crave

I just got tired of bein' poor

--- Instrumental ---

I remember Willie Jack who laughed at me

And the talking about the ragged clothes I wore

That’s when Willie got a taste of all knuckles in his face

I just got tired of bein' poor

Some folks eat their supper off of silver

And the only world they’ll ever know is wealth

But I can’t blame the rich folks for these big stone walls

This prison is the doings of myself

Freedom ran away from me at twenty-three

I broke the lock on one to many doors

My hungry hands would not behave

When they got close to things they crave

I just got tired of bein' poor

I just got tired of bein' poor…

Mijn leven met problemen gaat terug naar de snoepjes

Die ik heb gestolen uit de landelijke winkel van Jessie Walker

Een cent scheidde me van eerlijk partij kiezen

En ik werd het gewoon beu om arm te zijn

Sommige mensen eten hun avondeten van zilver

En de enige wereld die ze ooit zullen kennen, is rijkdom

Maar ik kan de rijke mensen niet de schuld geven van deze grote stenen muren

Deze gevangenis is het werk van mezelf

Vrijheid liep van me weg op drieëntwintigjarige leeftijd

Ik brak het slot op een van de vele deuren

Mijn hongerige handen gedroegen zich niet

Als ze in de buurt komen van dingen waar ze naar hunkeren

Ik werd het gewoon beu om arm te zijn

--- Instrumentaal ---

Ik herinner me Willie Jack die me uitlachte

En het praten over de gescheurde kleren die ik droeg

Toen proefde Willie alle knokkels in zijn gezicht

Ik werd het gewoon beu om arm te zijn

Sommige mensen eten hun avondeten van zilver

En de enige wereld die ze ooit zullen kennen, is rijkdom

Maar ik kan de rijke mensen niet de schuld geven van deze grote stenen muren

Deze gevangenis is het werk van mezelf

Vrijheid liep van me weg op drieëntwintigjarige leeftijd

Ik brak het slot op een van de vele deuren

Mijn hongerige handen gedroegen zich niet

Als ze in de buurt komen van dingen waar ze naar hunkeren

Ik werd het gewoon beu om arm te zijn

Ik werd het gewoon beu om arm te zijn...