So Sad - George Harrison

Now the winter has come

To eclipse out the sun

That has lighted my love for sometime

And a cold wind now blows

Not much tenderness flows from

the heart of someone feeling so tired

And he feels so alone

With no love of his own

So sad, so bad, so sad, so bad

While his memory raced

With much speed and great haste

Through the problems of being there

In his heart at arm’s length

Held within its great strength

To ward off such a great despair

But he feels so alone

With no love of his own

So sad, so bad, so sad, so bad

Take the dawn of the day

And give it away

To someone who can fill the part

Of the dream we once held

Now it’s going to be shelved

It’s too late to make a new start

And he feels so alone

With no love of his own

So sad, so bad, so sad, so bad

Nu is de winter gekomen

Om de zon te verduisteren

Dat heeft mijn liefde een tijdje verlicht

En er waait nu een koude wind

Er vloeit niet veel tederheid uit

het hart van iemand die zich zo moe voelt

En hij voelt zich zo alleen

Zonder zijn eigen liefde

Zo treurig, zo treurig, zo treurig, zo slecht

Terwijl zijn geheugen snelde

Met veel snelheid en grote haast

Door de problemen om daar te zijn

In zijn hart op armlengte afstand

Binnen zijn grote kracht gehouden

Om zo'n grote wanhoop af te weren

Maar hij voelt zich zo alleen

Zonder zijn eigen liefde

Zo treurig, zo treurig, zo treurig, zo slecht

Neem de dageraad van de dag

En geef het weg

Aan iemand die de rol kan invullen

Van de droom die we ooit hadden

Nu wordt het op de plank gelegd

Het is te laat om een ​​nieuwe start te maken

En hij voelt zich zo alleen

Zonder zijn eigen liefde

Zo treurig, zo treurig, zo treurig, zo slecht