Someone's Child - Gene Watson

He stands in the rain begging for change as people pass him by

And once in a while, he’ll get a nod or a smile with nickels & dimes

But when the sun goes down in his part of town & cold wind blows

He’ll find his way in the dark to a bench in the park where no one knows

Someone used to rock him on their knee

And when he’s cry, they’d sing him lullabies till he was fast asleep

They say he had his daddy’s eyes, his momma’s smile

Oh, they loved him so, but that was long ago when he was someone’s child

The word on the street was he had a degree & a big house in LA

But when it comes to his past, don’t bother to ask cause he’s got nothing to say

People frown & put him down, no one seems to care

That that’s one of us down on his luck standing there

Someone used to rock him on their knee

And when he’s cry, they’d sing him lullabies till he was fast asleep

They say he had his daddy’s eyes, his momma’s smile

Oh, they loved him so, but that was long ago when he was someone’s child

Then the flashing lights light up the night & the sirens scream

And as he breaths his last breath, he drops a photograph that no one’s seen

They say he had his daddy’s eyes, his momma’s smile

Oh, they loved him so, but that was long ago when he was someone’s child

Hij staat in de regen en smeekt om verandering als mensen hem passeren

En af en toe krijgt hij een knikje of een glimlach met stuivers en dubbeltjes

Maar als de zon ondergaat in zijn deel van de stad en de koude wind waait

Hij zal in het donker zijn weg vinden naar een bankje in het park waar niemand het weet

Iemand wiegde hem altijd op zijn knie

En als hij huilt, zongen ze slaapliedjes voor hem tot hij diep in slaap was

Ze zeggen dat hij de ogen van zijn vader had, de glimlach van zijn moeder

Oh, ze hielden zo veel van hem, maar dat was lang geleden toen hij iemands kind was

Het woord op straat was dat hij een diploma had en een groot huis in LA

Maar als het om zijn verleden gaat, vraag het dan niet, want hij heeft niets te zeggen

Mensen fronsen hun wenkbrauwen en zetten hem neer, het lijkt niemand iets te kunnen schelen

Dat dat een van ons is vanwege zijn geluk om daar te staan

Iemand wiegde hem altijd op zijn knie

En als hij huilt, zongen ze slaapliedjes voor hem tot hij diep in slaap was

Ze zeggen dat hij de ogen van zijn vader had, de glimlach van zijn moeder

Oh, ze hielden zo veel van hem, maar dat was lang geleden toen hij iemands kind was

Dan lichten de zwaailichten de nacht op en gillen de sirenes

En terwijl hij zijn laatste adem uitademt, laat hij een foto vallen die niemand heeft gezien

Ze zeggen dat hij de ogen van zijn vader had, de glimlach van zijn moeder

Oh, ze hielden zo veel van hem, maar dat was lang geleden toen hij iemands kind was