Ordinary Life - Gazebo

And I she’d my soul, feel it kneeling down…

I’m clutching my faith, pull it tightly round…

You’re moving your mouth but you don’t make a sound…

But I feel the walls slowly tearing down…

Heel to toe takes you from my side…

In and out, every breath divides…

My eyes to your head,

I can’t go the distance…

But when you go you take me in an instant…

In this life, I’ll give it time…

Cause it’s always pushing up from behind…

It’ll be alright, it will be fine…

It’s nothing more than ordinary life…

And I show you my sins, show me all your scars…

As we settle in, it’s written in the stars…

Your watery eyes got me send me floating…

And my weak heart is swimming with devotion…

But in this life…

I’ll give it time…

Cause it’s always sneaking up from behind…

It’ll be alright, it will be fine…

It’s nothing more than ordinary life…

En ik zou mijn ziel voelen, hem voelen knielen...

Ik grijp mijn geloof vast, trek het stevig rond...

Je beweegt je mond, maar je maakt geen geluid...

Maar ik voel de muren langzaam afbreken...

Hiel tot teen neemt je mee van mijn kant...

In en uit, elke ademhaling verdeelt...

Mijn ogen op je hoofd,

Ik kan niet ver weg...

Maar als je gaat, neem je me meteen mee...

In dit leven geef ik het de tijd...

Omdat het altijd van achteren omhoog duwt...

Het komt goed, het komt goed...

Het is niet meer dan het gewone leven...

En ik laat je mijn zonden zien, laat me al je littekens zien...

Terwijl we ons settelen, staat het in de sterren geschreven...

Je waterige ogen zorgden ervoor dat ik me zweefde...

En mijn zwakke hart zwemt van toewijding...

Maar in dit leven...

Ik zal het de tijd geven...

Omdat het altijd van achteren naar boven sluipt...

Het komt goed, het komt goed...

Het is niet meer dan het gewone leven...